Nog niet eerder zag ik in Atak ruim 100 mensen vrijwillig op de grond gaan zitten. Volgens Bomhof is dit op de tour ‘een beetje traditie geworden’ bij de titelsong van de nieuwe cd. Het is een van de zeldzame rustmomenten in een optreden dat als een golf van enthousiasme over de zaal klotst. In meerdere interviews gaf Voicst al aan vooral voldoening te halen uit live optreden en dat is ook vanavond goed te zien. Contact met het publiek is er dan ook volop: er wordt meegeholpen met zoeken naar een vermist mobieltje en ook de eigenaar van een verdwaalde schoen wordt opgespoord. Het is duidelijk dat de heren hier niet zomaar een showtje staan weg te geven, ze hebben er lol aan en voelen zich goed op het podium. En ernaast ook, blijkt als de trompettist aan de hand van het goede voorbeeld het sein ‘crowdsurfen mág’ geeft. Vanavond even geen regels, Voicst is gekomen om plezier te maken! Na een setlist die voorbij raast wordt afgesloten met de nieuwe singel ‘Everyday I work on the Road’, waarbij het dak er bijna letterlijk af gaat. Ook de laatste twijfelaar is nu overstag en voelt de vrolijkheid door het lijf gieren. Na een aanhoudend ‘Nog een liedje’ en gescandeer van de bandnaam komt Voicst – mét opblaasorka - terug voor een toegift van drie nummers, waarmee op een knallende manier een einde komt aan dit vrolijke speeluurtje. Met toegevoegde multimedia, blazerssectie en toetsenist/laptopspeler About erbij op het podium is van een driemansformatie geen sprake meer. Voicst levert een totaalervaring die even origineel als onschuldig is, en behoudt daarbij de pretoogjes en de bescheidenheid. De signeersessie na afloop wordt druk bezocht en hoewel niet iedereen het geduld heeft om zijn cd of poster te laten bekladden, er is er geen één die zich vanavond niet heeft geamuseerd!