The Monolith Deathcult: deathmetal met een twist

Schreeuwen, ballen en brains

Tekst: Harald de Ruiter Foto's: Steven van Olphen, ,

Kampen is niet de eerste plek die je te binnen schiet als je aan metal denkt. Toch reizen we af naar Kampen om Michiel Dekker, gitarist van The Monolith Deathcult, te onderwerpen aan enkele vragen. Met de nieuwe cd ‘Trivmvirate’, op de planken (de derde) heeft Michiel genoeg te vertellen. Het blijkt: The Monolith Deathcult is een band met ballen en brains….

Schreeuwen, ballen en brains

We treffen gitarist Michiel Dekker aan in z’n appartement om een babbeltje te maken. In het ruime en nette woonvertrek vallen de twee elektrische gitaren aan de muur direct op. De vormgeving ervan verraadt direct dat deze ‘machines’ niet van een flamenco gitarist zijn. Als stoer duo vullen deze metalmonsters de voornamelijk witte muur op. Bovendien staat er een grote kast met cd’s en dvd’s in de ruimte, zoals het een echte muziekliefhebber betaamt. Tegen een andere muur staat een bureau met twee grote boxen en daartussen een computer. We nemen plaats op de bank en krijgen een glas cola. “We opereren vanuit Kampen, omdat hier onze oefenruimte is”, begint Michiel Dekker. De band, die bestaat uit vijf leden, is behoorlijk ervaren. “Hiervoor speelde ik blackmetal band. Daarna heb ik ruim 2 jaar bij Dead Head gespeeld als een soort van invaller. Het liep destijds niet zo goed met deze band, maar uiteindelijk is het weer gaan lopen en de oude zanger is terug gekomen. Toen is in feite The Monolith Deathcult begonnen.” De band bestaat uit Michiel dekker (zang) Martijn Moes (gitaar), Robin Kok (bas), Karsten Altena (toetsen) en Sjoerd Visch (drums). Laatstgenoemde werd op 17-jarige leeftijd bekend bij de geroemde deathmetalband Altar. Visch is mede de aanleiding geweest voor het ontstaan van The Monolith Deathcult in 2003, zo weet Michiel ons te vertellen. “We kwamen elkaar een keer tegen in Zwolle en kenden elkaar toen al een beetje. Nadat we het hadden over het beginnen van een band gebeurde dit al vrij snel.” Voordat de band überhaupt samen één noot had gespeeld, werd er eerst een strategie uitgedacht. “We zijn allemaal ervaren maar hoe zetten we onszelf zo goed mogelijk in de kijker?” De conclusie was snel getrokken. Bij deze band gaat het om, zoals ze het zelf noemen, de heilige drie-eenheid. “Je hebt je muziek, je image en je show. Dat is het belangrijkste. We hebben dan ook echt een paar avonden over vergaderd voordat we overgingen tot het schrijven van de daadwerkelijke muziek. De eerste muziek dat van deze band in 2003 uitkomt is het album ‘The Apotheosis’. Dit leverde ze direct een platencontract op bij Cold Blood Industries, waar onder andere ook ‘Dead Head’ en ‘INRI’ bij aangesloten waren. Dit album wordt door Michiel zelf een haastklus genoemd. Zodoende konden ze mee op tour met ‘The Crown’. Desalniettemin is Michiel er zeker trots op, vooral omdat dit de plaat was die gemaakt moest worden om The Monolith Deathcult in de lift te krijgen. En in de lift komt deze band. Het resulteerde namelijk in tweetal Europese tours met ‘The Crown’. Hoewel het eerste album een haastklus wordt genoemd, is het tweede album dat The Monolith Deathcult uitbrengt in 2005 stijlbepalend. “‘The White Crematorium’ is het album dat de blauwdruk is geweest voor onze hedendaagse stijl. Op ‘Apotheosis’ waren de klanken van toetsenist Karsten niet prominent te horen, maar op ‘The White Crematorium’ was zijn rol veel groter. Er ontstond toen een soort (death)metal die nog niet zo heel bekend was.” Een eigen stijl weten te vinden is voor een band niet altijd te gemakkelijkste opgave. Toch weet The Monolith Deathcult dit naar eigen zeggen te bewerkstelligen. Het duurt niet lang voordat er meer verdieping wordt gezocht in hun eigen onderscheidende sound, zo vertelt Michiel. ‘Enige tijd later zijn we begonnen aan ‘Trivmvirate’. Dit is hier grotendeels achter de computer thuis gebeurd. Links en rechts speelde ik van alles in op de computer en voegde ik vervolgens wat zang toe, totdat we als het ware een kant-en-klare demo hadden.” In september vorig jaar begon Monolith Deathcult met opnemen in voornamelijk Michiel’s huis. “Hier in de woonkamer bij de computer stond een gitaarversterker en deze werd aangesloten op een cabinet in een ander kamertje hier beneden. Vanaf de gang liep er naar beneden een meterslange kabel. Zo stond die cabinet daar te loeien.’ De woning van Michiel werd volledig omgebouwd tot een geluidsdichte studio. ‘We hadden alles afgedempt met matrassen. Zo hebben we alle gitaarpartijen ingespeeld. Enkel Karsten heeft al het synthesizerwerk zelf thuis opgenomen. Nadien hebben we alles samengevoegd in de studio en vervolgens gemixt.’ Thuis opnemen is nog niet het gemakkelijkste, zo weet Michiel ons te vertellen. ‘Op een gegeven moment ben je het wel een beetje zat hoor. Dan nodig je je ouders uit en dan staat je hele kamer vol met opname apparatuur.’ Inmiddels zijn de opnames afgerond. Eind november wordt een producer in arm genomen om de cd af te mixen. Hoewel sommige metalliefhebbers de keuze voor de producer niet begrijpen hebben de bandleden express gekozen voor Guido Aalbers. Michiel: ‘We wilden een ander geluid, niet die van een deathmetal producer.’ Michiel vertelt ons dat op het moment dat wij het interview afnemen, de cd’s in Duitsland worden geperst. Binnenkort in maart zal op het Duitse label ‘Twilight Vertrieb, de cd ‘Trivmvirate’ verschijnen. Een cd die volgens Michiel bij sommige fans vraagtekens zullen oproepen. ‘Er zijn altijd mensen die de nieuwe plaat anders vinden. Maar als componist ben ik dat niet met hen eens. ‘Het voorgaande album ‘The White Crematorium’ had als algeheel thema de concentratiekampen van Stalin. De nieuwe plaat zal echter minder gebonden zijn aan één thema.’ Echter, een doorgaans metalband kan je The Monolith Deathcult niet toerekenen. De teksten van The Monolith Deathcult staan ver van de smerige-dood-en-verderf-thema’s. Michiel noemt dit dan ook gekscherend ‘middelbare school satanisme’. “Het laatste wat ik wil is dat we de stempel krijgen van een band die alleen maar over tanks en oorlog zingen, daar zijn er al genoeg van. Wij houden ons ver verwijderd van dat image. Wij proberen gewoon een beetje intelligente teksten te schrijven, ook al klinkt dat een beetje ‘blabla’ als ik dat zo zeg. Ik kan gewoon geen onzinteksten schrijven. Deathmetal omvat veel meer dan dat.” Met deze afsluitende woorden van de vriendelijke Michiel Dekker vat de gitarist en liedjesschrijver van The Monolith Deathcult samen waar deze band voor staat. The Monolith Deathcult: veel geschreeuw, maar wel the brains. Voor degene die geïnteresseerd is geraakt naar The Monolith Deathcult of benieuwd is naar hun nieuwe cd Trivmvirate, op 15 maart wordt hun nieuwe cd gepresenteerd in Hedon te Zwolle.