Het is alweer drie jaar geleden dat Enschede en omstreken kennis maakt met de EP ‘Black And Blueprint’. Toen hebben de jongens van Wreckyard al laten zien waar ze goed in zijn: muziek maken, energie uitstralen op het podium en het publiek meenemen naar de wereld van punkrock. Om die reden waren de verwachtingen voor het nieuwe album ‘Dawn’ dan ook erg hoog. Op 16 februari 2008 was het dan eindelijk zover, Wreckyard zette een avond in Atak neer om nooit te vergeten. Vanavond staan ook de regionale helden Clueless en The Tommycats op het podium van Atak om Wreckyard te supporten. Clueless doet de aftrap, tijdens hun optreden loopt de zaal langzaam voller en voller. Clueless speelt zoals we het gewend zijn. Een goed optreden, leuke interactie met het publiek, een leuke setlist en muzikaal sterk. Na een kleine ombouwpauze is het de beurt aan The Tommycats. Afgelopen donderdag hebben zij nog de voorronde van de Grote Prijs van Twente gewonnen en nu staan zij hier om Wreckyard te supporten. Met succes, het publiek wordt steeds enthousiaster en enthousiaster. Het blijkt een goede keuze van Wreckyard om deze twee bands uit te nodigen voor vanavond. Dan is het wachten op het hoogtepunt van de avond aangebroken. De opening van het optreden is al origineel. Zo luisteren we als publiek zijnde nog naar de gedraaide nummers door de DJ en zo opeens is de show begonnen. Het optreden is goed, de nieuwe nummers waren al een tijdje te beluisteren op de hyves en myspace van de band en worden daarom al een beetje herkend door het publiek. Dit geeft veel enthousiaste reacties. Ook komen de nummers van de EP ‘Black and Blueprint’ voorbij, wat tot meer enthousiasme leidt. Wat nog meer opvalt is dat de leadzang niet meer alleen door Jurjen wordt gedaan, ook Kenneth neemt twee nummers voor zijn rekening. De band laat zien welke kwaliteiten zij nog meer heeft en hebben ontwikkeld door deze keuze. De poging tot interactie tijdens het nummer ‘Riot in my Hometown’ wordt gewaardeerd door het publiek. Er wordt vrolijk meegezongen, meegesprongen en meegedanst. Dan verdwijnt de band net zo plotseling als dat ze opkwamen. Het publiek wil echter nog meer, veel meer. En natuurlijk krijgen ze dat ook. Het is Wreckyard gelukt, ze hebben de verwachtingen van de aanwezigen waargemaakt en misschien zelfs wel overtroffen. Na de show praat ik nog even na met Kenneth Christoffel en Jurjen Karelse. ’Het was gezellig druk, het was een mooi feest’ vindt Jurjen, ‘Ja, de show ging lekker’ gaat Kenneth verder ‘we hebben meer ervaring dan bij de vorige release, dit zorgt ervoor dat je veel doelbewuster op het podium staat en veel meer zelfvertrouwen hebt, we weten meer wat we willen’. Jurjen knikt en vult aan: ‘Ja, dat komt omdat we veel optredens hebben gehad, iedereen heeft zich individueel ontwikkeld en dat resultaat zag je vanavond terug in de show. We zijn niet volwassener geworden maar wel wijzer’. Kenneth: ‘Als bandlid moet je meerdere eigenschappen hebben, je moet kunnen spelen op het podium, je moet een klootzak zijn maar ook aardig kunnen zijn, die kennis is meer ontwikkeld’. Jurjen: ‘Intern is het hele proces heel relaxed verlopen, de band weet wel goed samen te werken. Dus nu wordt het zaak dat we gaan spelen, spelen, spelen en nog een spelen. Er staan al een aantal optredens gepland en we zijn ondertussen nog bezig met het regelen van optredens. Optreden en muziek verspreiden, daar gaat het vanaf nu om’