Vol energie stuitert zanger Pieter over het podium, druppeltjes zweet vallen van zijn neus. Het zijn alleen de kraaienpootjes in zijn ingespannen gezicht die zijn echte leeftijd verraden. Een rare vertoning is Beef wel. Acht mannen van middelbare leeftijd die vol overgave hun mengelmoesje van reggae en ska spelen. Een sologitarist met de allerlelijkste zonnebril ooit en de lookalike van Axl Rose achter de drums. Ze halen dan misschien de gemiddelde leeftijd van alle mensen in het Metropool in Hengelo omhoog, maar diezelfde zaal staat wel helemaal vol met meedeinende fans.
Het lage-hangbroek-gehalte is hoog vanavond en ook de vrouwen zijn in de minderheid. Beef zet in en direct na de eerste noot begint iedereen vertrouwd mee te bouncen met de chille maar zeer dansbare klanken. Beef draait al een tijdje mee en is een ware publiekstrekker. Ogen gaan dicht, handen gaan in de lucht en hier en daar blèrt een fan alle liedjes mee. De mensen eten uit de hand van Beef. En de heren weten precies wat het publiek wil.
Regae – ska staat er onderaan op het grote aanhangbord aan de voorgevel van het Metropool. Maar het is de reggae die overheersend aanwezig is. De drie blazers, bekend als Special Request, lijken weggemoffeld in een hoekje achterop het podium. Jammer, want wanneer ze een solo krijgen, geven ze alles wat ze hebben. De saxofonist spuugt van inspanning dwars door zijn sax. De blazers steken naast de rest van de heren wat degelijk af, maar het blijken goede en ervaren muzikanten. En het is de vraag of Beef het woordje ska niet wat meer zou mogen onderstrepen.
Het zijn niet alleen de blazers die hun vak verstaan, ook de overige bandleden weten van wanten. Snelle solootjes worden neergezet en de partijen op de slaggitaar zijn super strak. Afwisselende stukken worden gespeeld op de bas. Het instrument eist veel aandacht in tegenstelling tot de bassist die bijna het totale concert in zichzelf gekeerd de snaren bespeeld. De heren kunnen wat en doen het al een hele tijd. Ervaring is nooit verkeerd maar soms lijkt het alsof de mannen op de automatische piloot staan. Ritmes beginnen na een tijdje allemaal op elkaar te lijken en hetzelfde danspasje houd je met gemak het hele concert vol. Halverwege begint Beef met het coveren van de reggae koning Bob Marley. Misschien een beetje makkelijk, maar het publiek hoor je niet klagen. Beef is een goede ervaren band die wel een stukje van de originaliteit van de bandjes van een generatie jonger kan gebruiken.