“We doen het voor God”. Met die tekst begint Meadows haar demopresentatie in de overvolle Living Room te Zwolle op vrijdagavond 28 november. Het geloof, de liefde voor muziek en de boodschap die men over probeert te brengen is voor de band het belangrijkste. Echter, als snel blijkt dat een professionele muziekcarrière er voor Meadows niet zal inzitten. Maar gelukkig lijkt dit ook niet het doel van deze band te zijn.

Vanaf de eerste tonen die de band inzet is het duidelijk. Zowel publiek als band zijn gekomen om er een feestelijke avond van te maken. Een tikkeltje onwennig begint Meadows de klanken van hun nieuwe demo ‘Red Mercy’ te spelen. Bij het nummer ‘The Life You Gave’ komt de band en ook het publiek los. Jammer alleen is dat de performance van de band nog wat te wensen overlaat. De band heeft plezier, maar echt uitstraling heeft Meadows niet.

Hoewel, zangeres Marjon de Jeu is de meest stabiele factor binnen de band. Haar stem, enthousiasme en expressie zijn goed te horen in veel van Meadows’ nummers. Af en toe zit er een valse noot tussen, maar met de zangeres is dus weinig mis. Echter, jammer genoeg kunnen de gitaristen Arjan Schep en Frank Brouwer de echte gitaarliefhebber niet laten genieten van melodieuze solo’s en uitmuntende riffs. De gitaarriffs zijn wel strak, maar kunnen de luisteraar niet echt overtuigen. Een gebrek aan creativiteit? Ja, Meadows laat niet echt veelzijdigheid zien in het maken en uitvoeren van hun liedjes. Met de ritmesectie van deze band mankeert echter weinig. Bassist Evert Drewes en drummer Jan van Esch zijn zeker een goede basis om op te bouwen. Zo is de tweede stem van Jan van Esch in de meeste nummers zeker van toegevoegde waarde. Esch en Drewes zijn twee dienende muzikanten die een goed platform zijn voor hun zangeres.

De liedjes die de band ten gehore brengen zitten dan ook goed in elkaar, maar zijn niet vernieuwend. Het ontbreekt aan catchy songs die nog uren in je hoofd blijven hangen, hoewel de nummers makkelijk in het gehoor liggen. Het is dan ook geen wonder dat Meadows bij nummers als ‘Red Mercy’ en ‘Blessed’ een stevig applaus en gejuich ontvangt. Dit weet de band echter niet vast te houden. Bij de laatste paar nummers wordt de band een beetje eentonig. Dit betekent: steeds het gebruik van dezelfde opbouw en niet al te ingewikkelde akkoordenschema’s.

Meadows is dus een beetje eentonig, heeft weinig afwisseling en is bovenal moeilijk te definiëren. Is het nou goed, of slecht? Zo hoort men soms iets van K’s Choice in de muziek die Meadows maakt ; vooral zangeres Marjon doet soms denken aan Sarah Bettens. Echter, bij Meadows ontbreekt de kwaliteit om daar dan ook maar een klein beetje in de buurt te komen. Hier zijn de liedjes gewoonweg te simpel en eentonig voor. Hoewel de band zichzelf dan wel aankondigt als ‘melodische rockband’ is na het optreden echter te constateren dat de soms wat eentonige muziek meer religieuze pop is met slechts een klein rockrandje, dat de veelzijdigheid mist.