Een avond vol diversiteit en talent: Het Lenteoffensief 2008

Van funkrock naar Nederlandstalig en via stevige girl-rock en garage-rock weer terug naar funkrock

Tekst: Daisy Oosterbaan Foto's: Marieke Waalwijk, ,

Terwijl het Winteroffensief nog vers in het geheugen staat bij iedereen is de lente alweer aangebroken. Tijd voor nieuwe bands om zichzelf te bewijzen op de planken van Poppodium Atak in Enschede.

Van funkrock naar Nederlandstalig en via stevige girl-rock en garage-rock weer terug naar funkrock

Een absoluut feestje, muziek van hoog niveau. Het Lenteoffensief was druk bezocht, het publiek was in goede stemming. Voor iedereen was er wel iets bij waar ze enthousiast van worden. Het mag best gezegd worden; het Lenteoffensief is één van de betere offensieven ooit geweest. De eerste band op het podium is Born in October, ondertussen geen onbekende naam meer in Enschede. Mochten zij op het Friends en Bands festival ook de aftrap doen, doen ze dat vanavond op dezelfde geslaagde wijze over. Het is al aardig druk in de zaal als de heren beginnen aan hun half uur durende optreden. Het prettige geluid van rockmuziek met funky invloeden is erg prettig om deze avond mee te beginnen. Wat ook erg leuk is en opvalt is dat de band ontzettend is gegroeid in vergelijking met het eerste optreden tijdens Friends ’n Bands. Toen klonk het al goed, nu nog beter, Born in October moet vooral zo doorgaan. Dan is het de beurt aan Lickety Split. De band staat niet meer op het podium als akoestisch duo en ook staan zij niet meer op het podium in de oude bandsamenstelling. De band heeft een nieuwe drumster en een nieuwe bassiste, voor de Lickety Split kenners is dit dan ook een spannend moment. Zodra de eerste noten gespeeld zijn door deze nieuwe samenstelling ben ik overtuigd. Samen met mij ook de andere mensen in het publiek. Het is een girl-band die laat zien waar ze voor staat, en dat doen ze goed. De muziek klinkt erg goed, de uitstraling is ook goed en de hoeveelheid energie die van het podium komt is overweldigend te noemen. Ze spelen eigen nummers maar ook covers, beide zitten muzikaal goed in elkaar. Achter mij luidt het commentaar van het mannelijke publiek dan ook: ‘YEAH! Een vrouwenband met ballen!’ en ja, daar kan ik mijn achterbuurmannen geen ongelijk in geven. In het café is het hierna de beurt aan Wim de Boer en Jan Koornstra. Wim en Jan hebben in februari dit jaar meegedaan aan het Smartlappenfestival in het kader van de Februari Muziekmaand en hebben daar gewonnen. Dit is dus een verrassende keuze voor het lenteoffensief. Het publiek krijgt de tijd om even bij te komen van de eerste twee bands en hiermee energie op te laden voor nog twee bands in de zaal. Het publiek staat gezellig met een biertje in de hand te luisteren en ondertussen te praten tijdens deze Nederlandstalige en ook gevoelige muziek. Het fijne rustpuntje van de avond. In de zaal heeft zich hierna een aparte band op het podium geplaatst, onder de naam The New J. Frank Parnell Experience. Een groep mannen, ze dragen alle een wit hemd met daarop een plus of een min afgebeeld. Stevige garage-rock op een vernieuwende manier. Ook opmerkelijk is de winkelwagen die op het podium staat. Ik moet zelf wel even wennen als de band begint met de muziek, maar wanneer het gehele publiek zichzelf daarvoor de tijd heeft gegeven wordt het optreden van The New J. Frank Parnell Experience een unieke ervaring die zichtbaar gewaardeerd wordt. De avond is veel te snel gegaan als de laatste band alweer op het podium staat, dit is de band Elister. Elister is een stevige pop/rock band waar iedereen met veel plezier naar luistert. De band is even energiek als de andere bands die in de zaal stonden vanavond. De bandleden geven alles wat ze hebben en hebben er alles voor over om er een goede show van te maken. Dat blijkt helemaal wanneer de gitarist zijn hand openhaalt aan zijn gitaar maar gewoon doorspeelt terwijl de gitaar rood kleurt. Een bijzondere afsluiter van een ontzettend bijzondere avond.