DEATH RATTLE BOOGIE TOUR (DEEL1) – DENEMARKEN “Dutch & Danish Dynamite” Samen met de Deense Stonercore act ‘Dødning’(uit te spreken als dulning, wat zoiets betekent als dolende zielen, ondoden) hebben we onze krachten gebundeld in de Death Rattle Boogie Tour. Het eerste deel van de tour door Denemarken zit er inmiddels op. Eind april gaat het tweede deel in Nederland van start. Op 24 april trappen we af in Leeuwarden in Café Mukkes, vrijdags op het Tsunami Fest in Hilversum en zaterdag in Dynamo, Eindhoven. Deel twee van dit toerverslag komt begin mei online, maar voor het zo ver is blikken we eerst terug op onze shows in Kopenhagen, Helsinge en Vejle. [Donderdag 27-03] Stengade 30 – Kopenhagen Kopenhagen, een prettiger hoofdstad valt bijna niet te bedenken. We spelen er vanavond de eerste show van dit ‘weekendtourtje.’ De plek waar we vanavond staan heet Stengade. Een bekende zaal die door undergroundacts van internationale allure vaak wordt aangedaan, variërend van drum ’n base tot death metal. Om maar even wat namen te nomen: Converge, Keith Caputo, Entombed enzovoorts. Wij openen de avond, die in het teken staat van de cd-release van het Deense Illdisposed. Deze formatie zat een paar jaar geleden nog op Roadrunner en hebben een hoop fans in Denemarken. Ze zijn ook een beruchte band, de leden zouden ruwe achterbuurttypes zijn. Daar hebben we niets van gemerkt. Bij het op- en ombouwen voor de soundcheck blijken het heel behulpzame lobbessen te zijn. We staan voor een volle zaal, zo’n 320 betalende bezoekers. Na een uitgebreide soundcheck hebben we goed geluid en dat valt te merken. Zodra we beginnen te spelen heerst er een goede ‘vibe’ op het podium en in de zaal. Mensen staan geboeid te kijken en het applaus is hartverwarmend. We hebben vanavond wat zieltjes gewonnen. Een grappig detail: Tijdens een rustige passage in ons afsluitende nummer ‘mirrors’ beginnen een stel schattige myspace-pubertjes op de maat te klappen. Volkomen misplaatst klappen ze een paar minuten mee. Ze weten natuurlijk niet dat de climax pas veel later komt. Na afloop willen een paar van hen handtekeningen hebben. Kennelijk werkt het spreken van een vreemde taal romantiserend, in Nederland zou dit toch niet zo snel gebeuren. Illdisposed speelt vreemd genoeg al als tweede. We verkiezen de gezellige backstage boven hun optreden. De soundcheck beloofde namelijk weinig interessants. Met een weliswaar beestachtig bruut geluid, spelen ze, loeistrak…dat wel, Bolthrower-achtige metal met vooral veel saaie riffs. Dødning sluit af. Vorig jaar, tijdens ons vorige weekendtourtje naar Denemarken, hebben we al eens met deze band gespeeld. Ze zijn opvallend veel vooruit gegaan. Het is een opzwepende en geoliede band geworden. Vooral heerlijk als je een beetje dronken bent. Hun muziek barst van de riffs die doen denken aan Black Sabbath, Down en Kyuss. De toevoeging van het woordje ‘core’ is slechts te wijten aan hun tweede zanger. Waar de eerste zanger met een prettige rauwe stem blues zingt, schreeuwt de tweede zijn longen uit zijn lijf om sommige stukken kracht bij te zetten. In Nederland gaan ze deze band te gek vinden! Zeker het Roadburn-publiek. In de backstage ruimte laat een lodderig kijkende Deen na afloop een aardbei in zijn whisky plonsen. Niemand kijkt op of om als hij deze ‘cocktail’ daarna opslurpt. Wij gedijen goed onder deze noordelijke mafheid. Veel mensen met een prettig gestoorde dronk. Een stel Illdisposed-leden lijkt op de valreep toch nog even zijn reputatie waar te maken. Als roady Sil tegen een van hen zegt dat ie precies op acteur ‘Ulrich Thomsen’, in Arthouse-hit Adam’s Apples een lompe Neo-Nazi, lijkt, kan deze kaalkop dat niet echt waarderen. En als Sil als klap op de vuurpijl nog wat Zweedse zinnetjes uitprobeert bij deze trotse Denen vertrekken hun koppen plots... “SSSSSSSTTTT…..It’s better not to do that here!….” [Vrijdag 28-03] Gribskov Kultursal – Helsinge Dat er in Scandinavië veel meer geld en aandacht is voor cultuur dan in Nederland, wordt bevestigd als we de zaal zien waar we straks op het ‘Helsinge Screamfest’ spelen. In eerste instantie zijn we verbaasd als boeker Remco ons naar een middelbare school leidt. Nog verbaasder zijn we, als blijkt dat het massieve blok dat ver boven de rest van het schoolgebouw uitsteekt, van binnen een enorme rocktempel blijkt te zijn! We schatten dat er plek is voor zo’n 800 bezoekers! De meeste klassen zijn waarschijnlijk al vrij want alleen in het computerlokaal zijn nog wat verdwaalde leerlingen. Volgens Remco is het niet ongebruikelijk dat scholen in Denemarken een flinke zaal hebben, al vindt hij deze ook wel érg groot. Remco is een Nederlander die al 6 jaar in Denemarken woont. Hij spreekt vloeiend Deens en is al jaren druk bezig met het boeken van bands in Denemarken. We wisten dat Psyke Project, de band die vanavond afsluit, erg groot is in zijn thuisland, maar zó groot dat ze deze zaal vullen….dat kunnen we ons bijna niet voorstellen. Helaas krijgen wij sceptici gelijk. Hoewel de avond naar maatstaven van de spelende bands redelijk goed bezocht wordt, een dikke honderd man, is de locatie door de organisatie toch iets te ambitieus gekozen. Van de zes bands spelen wij vanavond als vierde, om 22.00 uur. Sommigen van ons zijn een beetje chagrijnig, want we moesten al om één uur ’s middags aanwezig zijn. Geen tijd dus om eerst nog even door Kopenhagen te slenteren en van ’s werelds hoogste moyenne aan mooie-vrouwen-op-straat te genieten. Maar goed…iedereen heeft een kater van de vorige avond, dus als er prima hangbanken blijken te staan in de school, heeft iedereen er vrede mee om in meligheid wat te luieren. We hebben vanavond nog meer tijd om te soundchecken dan de avond ervoor. Er staat een supergoede mengtafel en de speakers liegen er ook niet om. Waar je in Nederland vaak genoegen moet nemen met ‘alleen effe een linecheck’, valt ons op dat in Denemarken de soundcheck ook door de organisatie belangrijk wordt gevonden. Niet alleen de hoofdact krijgt een soundcheck, maar iedere band. Geen wonder dus dat we er zo vroeg moesten zijn. De eerste bands zijn eerlijkheidshalve niet van een bijzonder hoog niveau. Het zijn jonge bands uit de buurt die nog weinig hebben opgetreden. Dat geeft ons rustig de tijd om uitgebreid te eten, snaren te verwisselen en te hangen met de jongens van Dødning. Ons optreden gaat nog beter dan de avond ervoor. De wetenschap dat werkelijk iedere snaar in de zaal is te horen maakt het eigenlijk onbelangrijk dat de zaal waar we in staan te groot is. De mensen die er wel zijn vinden het te gek. Ditmaal is het afsluitende nummer juist het absolute hoogtepunt van de set. In opperste concentratie en met een groots geluid, schallen de droevige klanken de zaal in. Plechtig en zwaar. [Zaterdag 29-03] Bygningen – Vejle We spelen vanavond in Velje, op Jutland. We zijn één van de twee bands, Dødning speelt vanavond niet. Ditmaal spelen we met het Deense Gob Squad, met Thomas Bredahl van countrymetalband Volbeat op gitaar. We hadden verwacht dat deze band flink wat mensen zou trekken. Maar dat valt nogal tegen. Meer dan dertig zielen telt de zaal niet Wij openen. De mensen díe er zijn, zitten tot overmaat van ramp op stoeltjes aan tafeltjes. Alsof we een jazzcombo in een nachtclub zijn! Een beetje deprimerend… maar ach…het is altijd lekker om je nummers te spelen. Gob Squad is een zeer degelijke punkrockband. Een hard meppende drummer met groove, soepele gitaristen en vocalen die doen denken aan Hot Water Music. Het zijn aardige gasten. In mei doen we in Nederland een show met ze in Vroomshoop. Het is altijd goed om in Denemarken te zijn. Ons favoriete land om te spelen. We kunnen het bijna ons tweede thuisland noemen. In het najaar van 2008 gaan we er weer heen, gewapend met de nieuwe plaat “Nomads On The Run”!