Pinkpop zegde ze doodleuk af omdat haar het relatief vroege tijdstip niet aanstond. De organisatie van Dauwpop kreeg Anouk wel op de knieën. De Haagse rockchick zet namelijk al om half twaalf ’s ochtends - voor een overigens volle festivalweide - haar imposante strot voor ons open. Maar eerlijk is eerlijk: het hoofdpodium in Hellendoorn is door een circustent overdekt, terwijl het daglicht bij de main stage in Landgraaf vrij baan heeft. Een niet onbelangrijk detail, zo blijkt als Anouk met haar vier man meegereisde rockband staat te spelen. Achter het kwintet is namelijk een megagroot lichtscherm opgesteld, bijgestaan door aan beide zijkanten twee kleinere lampensalvo’s. Het resulteert in een indrukwekkende lichtshow (met zo nu en dan teksten verschijnend op het grote scherm) die strak is afgesteld op het bandspel. Dan de muziek zelf. Wie bij één van de uitverkochte Ahoy’-shows is geweest, wist wat te verwachten viel. Een zangeres en band van internationale allure. En ondanks dat ze ongetwijfeld net het ontbijt achter de kiezen heeft, knalt Anouks stem loud and clear als altijd door de geluidsboxen. De Haagse heeft het duidelijk naar haar zin in Hellendoorn. Hoewel Anouk even op gang moet komen, toont ze ons al snel haar ouderwetse gabberdansjes en een vrolijke interactie met de band. Wat we te horen krijgen is een geslaagde mix van bekend oud en recent werk (oa ‘Nobody’s Wife’, ‘Jeruzalem’ en natuurlijk ‘Girl’), dat door het publiek woordelijk wordt meegezongen. Verder is opvallend dat het perfect uitgebalanceerde geluid niets te wensen over laat. Anouk benadrukt ook in Tukkerland maar weer eens haar ongenaakbare status in Nederland. You love her or you hate her, maar dat ze klasse heeft is niet te ontkennen.