Der Spürbare Unterschied

Een bijzonder sfeervolle avond in het Kampense 't Ukien

Emiel Kuipers, ,

Jongerencentrum ’t Ukien stond 23 februari in het teken van Der Spürbare Unterschied. Een programma met muziek en theater in een indrukwekkende, melancholische setting. Een reportage van deze bijzondere avond.

Een bijzonder sfeervolle avond in het Kampense 't Ukien

Der Spürbare Unterschied is een initiatief van Popbelang Kampen en jongerencentrum ’t Ukien. Een avond met muziek en theater in een indrukwekkende, melancholische setting. Schrijver Kader Abdolah vertelt zijn verhaal en wordt daarbij begeleid door een kwintet onder leiding van trompettist Eric Vloeimans. Donderdag 23 februari. Als ik ’s avonds om elf uur door het Kamper stadspark naar ’t Ukien loop zie ik in de verte een fel licht en witte gedaantes om en op(!) het jongerencentrum dansen. Dichterbij gekomen staat een meisje, met lange witte doeken vastgebonden aan een boom, onrustig heen en weer te dansen. Haar gezicht is wit geschminkt en het wit loopt door in een raar hoofddeksel met vreemde vormen, wat haar een mythische uitstraling geeft. Als ze me in de gaten krijgt, beweegt ze zich zo snel mogelijk in mijn richting om vervolgens in de doeken die haar tegenhouden te blijven hangen. Ze zegt geen woord, maar kijkt me doordringend en wanhopig aan. Als ik bij de ingang van het jongerencentrum kom, staat een elfachtige op het dak. Tijdens het kopen van het kaartje schrik ik van een aantal knallen. De elfachtige gooit klappertjes van het dak. De toon is gezet. Dit wordt geen standaard bandjes-kijk-avond. Bij binnenkomst in ‘t Ukien, door een zijdeur, worden de bezoekers ontvangen door nog meer elfachtige figuren in de voor de gelegenheid duistere, maar prachtig aangeklede ruimte. Bij de ingang naar de grote zaal zijn grote zwarte doeken opgehangen en hiervoor houdt een streng kijkende elf de wacht. Als er wordt omgeroepen dat iedereen zich richting grote zaal mag begeven, worden we door een soort sluis van doeken geleid. Eén persoon tegelijk. Deze sluis leidt naar een ruimte waar een knappe elfentweeling piano speelt. We komen de grote zaal binnen over het podium, de normale entree is versperd door een vijftigtal gipsen kindergezichtjes die op de grond liggen. Er hangt een enorme draak aan het plafond en er is weinig licht. Het publiek praat zacht met elkaar. Iedereen is duidelijk onder de indruk en in gespannen afwachting van wat gaat komen. Dan begint trompettist Eric Vloeimans ingetogen sfeerrijke tonen te blazen. De band, bestaande uit Marc Fien (drums), Dries Bijlsma (gitaar), Gert jan van de Weerd (toetsen) en Gooswijn van Rees (bas), valt gaandeweg in. Dan begint een hanglampje te branden, waardoor de van oorsprong Iraanse schrijver Kader Abdolah zichtbaar wordt. Hij begint zijn verhaal door te vertellen dat hij honderden lezingen heeft gegeven, maar nog nooit op zo’n donkere en bijzondere locatie.Vervolgens legt hij uit dat Kader en Abdolah twee vrienden van hem waren, gevallen in het studentenverzet tegen de sjah van Perzië. En hij vertelt op meeslepende en humoristische wijze hoe hij als vluchteling uiteindelijk in Nederland terechtkwam en via een Jip en Janneke-boekje de Nederlandse taal machtig werd, om vervolgens in het Nederlands te gaan schrijven. Terwijl hij de mensen boeit met zijn verhalen licht het lampje boven hem af en toe op. De band vult zijn verhaal prachtig aan met sferische geluiden. Na de lezing van Kader Abdolah speelt de band geïnspireerd een aantal funky jazz/blues-achtige nummers met indrukwekkende solo’s van Eric Vloeimans. Ook het gitaarspel van Dries Bijlsma maakt grote indruk. Na het spelen zet de dj een plaat op en verschijnt stripper ‘Woeste Willem’ op het podium. De stripact past totaal niet in het programma, maar zorgt wel voor hilariteit. Dan verschijnen wederom de elfen met grote schalen met daarop heerlijke sandwiches voor de bezoekers. Het is het einde van een zeer bijzondere avond. De volgende editie van Der Spürbare Unterschied is op 25 mei.