Popmuziek is een serieuze zaak. Dat is de eerste gedachte die in me opkomt als ik vlak voor opening het terrasje voor de ingang betreedt. Daar staan namelijk veel mannen op leeftijd, met een kalende kruin en in een net grijs pak met de uitnodiging in de hand te wachten op het moment dat de deuren opengaan. Het verschil met een receptie van de effectenbeurs zit hem in de hier en daar aanwezige spijkerjasjes, ongewassen haren en slobbertruien: er zijn ook nog een paar echte verstokte popmuziekliefhebbers op komen dagen. Europa’s enige popmuseum (niet het eerste, in Londen stond er ooit eentje, maar die is alweer failliet) is gevestigd in een voormalige turbinehal, ooit door de Enschedese textielfamilie van Heek in Gronau gebouwd in de voor Enschedeërs overbekende industriële bouwstijl. Dat geeft het museum een bijzondere sfeer mee. Het museum heeft grofweg drie onderdelen: de expositieruimte, het podium en de entree met de museumwinkel. Van deze drie is de meeste ruimte toebedeeld aan het podium. Terecht natuurlijk, want popmuziek is een levende cultuur. Op de vloer van deze prachtig opgeknapte zaal worden beelden van diverse popconcerten geprojecteerd. Het podium is volledig geoutilleerd voor live-optredens ter opluistering van exposities en drukke dagen. Zo zullen in het openingsweekend diverse bands optreden. Tijdens de opening bevindt zich echter op het podium nog de staalpercussie van Einstürzende Neubauten en achter in de zaal een van Die Fantastischen Vier bekende auto. Dat brengt ons bij de expositie. In de kelder van het gebouw is de collectie van het museum uitgestald. Natuurlijk bevinden zich hier diverse parafernalia zoals een door John Lennon gesigneerde gitaar, de bühnekleding van de Bay City Rollers en een LP uit 1913, maar de kern van de expositie is educatief van aard. Via zes thema’s die de achtergrond vormen van popmuziek (maatschappij, psychedelica, ritme, erotiek, identificatie en beweging) maakt de bezoeker kennis met de achtergronden en ontwikkelingen in de popmuziek. Hierbij is weinig sprake van purisme: de meeste genres komen aan bod en er wordt terecht veel aandacht besteedt aan de belangrijke rol die de Duitse muziekcultuur heeft gespeeld in de ontwikkeling van de elektronische muziek. Het hoogtepunt hiervan is de volledig ingerichte studio van de Duitse band Can, die in de jaren zestig en zeventig een sleutelrol speelde in de ontwikkeling van de musique concrète van Stockhausen naar de elektronische revolutie van Kraftwerk. Helaas was tijdens de opening die studio nog niet toegankelijk en waren veel van de electronische speeltjes in de expositie nog niet operationeel. De museumwinkel alleen is ten slotte de reis naar Gronau al waard. Een uitgebreide collectie boeken (waarvan helaas het merendeel in het Duits), een flinke collectie vinyl en cd’s en dvd’s met vooral veel klassieke films. Laten we hopen dat het aanbod binnenkort ook op buitenlandse bezoekers wordt afgestemd. Er is terecht veel scepcis over de vraag of de popmuziek al toe is aan een museum. Het Rock n Popmuseum in Gronau levert op die vraag geen overtuigend antwoord: de expositieruimte is vrij klein en de museumwinkel lijkt het meest essentiële onderdeel van het museum. Desondanks is het zeker de moeite waard om een bezoekje te brengen en je een paar uur te verdiepen in de muziekgeschiedenis. De noodzaak van het museum zal moeten blijken uit de toekomstige speciale exposities. Het Rock n Popmuseum Gronau is geopend van woensdag tot en met zondag van 10.00 tot 18.00 uur. De entree is € 7,50, behalve in het openingsweekend. Bovendien spelen er op vrijdag, zaterdag en zondag dit weekend diverse bands (onder andere Doro Pesch en diverse tributebands). Het museum is vrij eenvoudig te bereiken met het openbaar vervoer: er rijdt elk half uur een trein vanuit Enschede naar Gronau, het museum ligt op loopafstand. Op de website van het museum vindt je meer informatie over kortingen en aanrijroutes met de auto.