Ruim twee jaar geleden zette Fjord haar eerste schreden op het muzikale pad. Zanger Paul Maassen ontmoette drummer Marco van der Weide in een plaatselijke kroeg en via zijn werk als postbode kwam hij in contact met saxofoniste Jo-An Kamp. Zij kende weer gitarist Maarten Brouwers die op zijn beurt bassist Maarten Tromp bij de band bracht. Het cirkeltje was rond en in korte tijd ontwikkelde de band een heel eigen geluid. Onlangs verscheen hun eerste cd, die eigenlijk als een soort van demo gezien moet worden. Paul: “Het idee voor deze cd ontstond eigenlijk in Metropool in Hengelo. We speelden daar op een donderdagavond op popbelang, een avond waar lokale en regionale bands de kans krijgen om op te treden. Daar hebben we toen wat live-opnamen gemaakt waar we eigenlijk niet zo heel erg gelukkig mee waren. Metropooltechnici Andy ‘Alien’ Weil en Marcel ‘Maz’ Morsink nodigden ons toen uit voor het maken van opnamen in de studio van Metropool. We namen daar drie nummers op maar wilden toch graag wat meer laten horen, toen hebben we daar maar zeven nummers van gemaakt. En dat is eigenlijk nog te weinig...’ Sinds de opnamen van de cd is er al aardig wat gebeurd. Saxofoniste/zangeres JoAn Kamp verhuisde naar Den Bosch, de gitarist en bassist verhuisden naar Utrecht wegens werk en studie, en om die reden werd er ook een nieuwe repetitieruimte gezocht. Uiteindelijk zijn ze bij db’s in Utrecht uitgekomen, een grote repetitieruimte waar een heleboel bands repetereren. Paul: ‘Je krijgt er wel een beetje een songfestivalgevoel. Al die bands zitten daar in van die hokjes. We repeteerden daar op een dag dat er een heleboel metalbands oefenden, een heleboel kabaal dus. Wij moeten het toch echt hebben van de stiltes in onze muziek, dus dat werkte absoluut niet daar. En het was ook maar voor drie uurtjes. Je moet er dan naar toe rijden vanuit Enschede, en al met al speel je zo’n twee of twee en een half uur. Daarna moet je weer weg, dat is niet echt vruchtbaar. Nu repeteren we gewoon in mijn atelier (Paul heeft een studie aan de AKI gevolgd) en dan spelen we gewoon het hele weekend. Je kunt beter een keer een heel weekend spelen dan honderd keer twee uur. Het is net alsof je een marathon loopt, je gaat ergens doorheen zeg maar, je wordt een beetje moe en dan kom je op een ander niveau. In zo’n weekend kun je dat beter krijgen dan wanneer je gewoon steeds maar twee uurtjes repeteert.’ Muzikaal gezien zit de band in een groeifase. Als hij terugkijkt op de onlangs verschenen cd, die eigenlijk al een jaar geleden opgenomen is, ziet Paul een aantal dingen die erg goed zijn, maar ook een aantal dingen die hij nu graag anders zou zien. Paul: ‘Qua muziek zouden we graag gewoon een keer een lange trip willen creëren. Een optreden van een uur of vijf op een hele mooie plek. We zitten er aan te denken om meer met beelden te gaan doen, samen te gaan werken met andere kunstenaars, dat je echt een multimedia event hebt waarbij de aandacht wel voornamelijk bij de muziek ligt, de beelden mogen niet te veel afleiden van de muziek, de muziek niet gaan overschaduwen. Echt mensen meenemen naar een andere planeet, mooie beelden er bij, dat past ook wel een beetje bij onze muziek, die op zich ook al heel filmisch is...’ Wat we daar precies van mogen verwachten is nog niet helemaal duidelijk. Wel is duidelijk dat we Fjord mogen bevrijden uit het hokje Postrock, een stempel die de lading toch al niet helemaal dekte. Daarvoor is hun muziek te divers en bevat zij teveel invloeden uit o.a. de jazz en de wereldmuziek. Paul: ‘Onze muziek is moeilijk te categoriseren, als iemand me vraagt onder welk genre het valt antwoord ik altijd dat we muziek maken...’