In de eerste week van oktober vind voor de derde keer het Rockarty Festival plaats. Met een aantrekkelijk programma vol muziek, kunst, theater en film probeert de festivalorganisatie het publiek naar de diverse lokaties in Enschede te trekken. Tijdens de drukke voorbereidingsperiode wisten programmeurs Jelle Smit en Marcel Bok nog een plekje in hun agenda vrij te houden voor een interview... Kun je iets vertellen over de ontstaansgeschiedenis van Rockarty? Marcel: Officieel zijn we in 2000 opgericht, maar het jaar daarvoor ben ik al begonnen om het hele idee van het festival op papier te zetten. Het plan was om in 2001 de eerste versie neer te zetten. Dankzij de komkommertijd werd er al snel een artikel over Rockarty in de krant geplaatst en daar zijn aardig wat mensen op afgekomen die mee wilden helpen. In 2001 hebben we te elfder uren besloten om het festival niet door te laten gaan omdat er te weinig finciële basis was. We zijn met een kern doorgegaan en veel sterker teruggekomen in het tweede jaar. In 2002 was de eerste Rockarty, 2003 de tweede en dit jaar de derde. Ik dacht dat de eerste versie van het festival in Diepenheim plaats had? Marcel: Dat festival heeft inderdaad wel een belangrijk aandeel in de ontstaansgeschiedenis van Rockarty. De naam van dat festival was Rockin’ Art met een heel gebeuren rondom de persoon Captain Beefheart. De naam van het festival is niet alleen bijna hetzelfde, maar ook de inhoud. De ideeën waren ongeveer hetzelfde. Ik had contact met bandleden van Krang, met name Adri Karsenberg, die wat omhoog zat met de organisatie en vroeg of ik wilde helpen. Dat wekend heb ik meegeholpen en daar ook Jelle leren kennen die toen net naar Enschede was verhuisd. Ik heb hem toen benaderd of hij ook mee wilde werken aan Rockarty. Voor mij was de komst van Jelle heel erg belangrijk omdat ik in de programmering eigenlijk alleen stond en iedereen zei ‘alles wat je doet is goed’ dus ik had geen of weinig feedback binnen de organisatie. Samen bezoeken we ook aardig wat concerten omdat we het meeste wat we op het festival neerzetten vooraf toch ook wel graag een keer live gezien willen hebben. Bands kunnen nog zo’n mooie plaat maken, het moet live wel goed uit de verf komen. Jelle: En natuurlijk omdat we ze op zo’n ongewone plek neerzetten. Je moet wel weten of het kan, of het past in de omgeving. Buiten Atak om, wat dan wel een normaal podium is, worden alle bands op speciale plaatsen gezet zoals in een kroeg of in de kerk. Marcel: Maar de bands die in Atak staan moeten dan wel weer passen binnen het concept van Rockarty... Alle festivals doen tegenwoordig wel wat aan kunst, waarin onderscheid Rockarty zich van de andere festivals? Marcel: Bij ons gaat het met name om de integratie van de kunst met de muziek. En we werken met een bepaalde thematiek die we op elke kunstdiscipline proberen te projecteren. Soms met enige dwang, bij de kunstroute proberen we het iets dwingender te doen, door de kunstenaars een thema mee te geven, bij de films programmeren we er ook heel duidelijk op en bij de keuze van het muziektheaterstuk houden we er ook wel rekening mee zodat het thema wel een rode draad is in de hele programmering. Jelle: Als je andere festivals ziet heb je vaak ‘daar zijn de films, daar de muziek, en daar is de kunst’. Bij ons heb je het geïntegreerd, de kunst maakt ook een onderdeel van de muziek uit, en dan heeft het ook meerwaarde. Marcel: Bij Concordia (waar de films getoond worden) zijn ook exposities van kunstenaars, bij Atak (waar een aantal optredens plaatsvinden) is ook ruimte voor installaties. Elk pand waar we iets doen pakken we in en kleden we aan, we laten alles door elkaar heen lopen en maken geen scheiding tussen kunst, film en muziek. Elk pand heeft zijn beperkingen, maar we proberen wel bij elk pand de thematiek en de verschillende disciplines naar voren te laten komen. The thema van Rockarty 2004 is ‘What If It Ain’t Happening’. Wat bedoelen jullie hier precies mee en op wat voor manier wordt dit thema gestalte gegeven in de programmering? Marcel: Als je kijkt naar het thema van vorig is het thema van dit jaar aanvullend en tegenstrijdig tegelijk. Het thema van vorig jaar was ‘If I Were A Puppet’, dat je zelf de touwtjes niet in handen hebt, dat alles heel erg strak geregeld is, en dit jaar ‘stel je eens voor dat alles anders is’. Jelle: Ken je de film ‘Wag the Dog’? In die film gaat het niet zo goed met de populariteit van een president en om die weer wat op te vijzelen wordt er een oorlog gecreeerd. De kern van het verhaal is dat ze de aandacht af moeten leiden. Er gebeurt eigenlijk helemaal niets, alles wordt door de media in scene gezet en er wordt echt alles aan gedaan om de mensen te laten denken dat het om een serieuze oorlog gaat. Je kunt dit idee ook weer doortrekken naar de hedendaagse popkultuur, je kunt het heel ver doorvoeren eigenlijk, met alles wat er nu aan de hand is... Kun je al wat vertellen over de bands en acts die we in oktober kunnen zien? Marcel: Er staan al een aantal dingen vast. Johnny Down onder andere, die zal optreden in de Grote Kerk. Hij zal waarschijnlijk alleen komen of met een andere muzikant en zijn vrouw heeft filmpjes en dia’s gemaakt die op een mooie manier geprojecteerd zullen worden. Dit wordt een hele bijzondere avond, en daaromheen gaan we nog andere acts programmeren, mogelijk met een eigen producite maar dat is afhankelijk van de subsidiestroom. Smaen met Podium Twente hebben we een tweetal voorstelling. ‘Alice’ is een jeugdvoorstelling op de zondavond met video en muziek, een beetje gebruik makend van het klassieke verhaal van Alice in Wonderland, maar dan op een heel andere manier, die heel erg goed aansluit bij onze thematiek. In het Volkspark hebben we nog voorstellingen in een marokkaanse tent, met zowel voorstelling op woensdag als op donderdag. ’s Middags zijn er voorstellingen voor scholieren (vmbo, havo en vwo) en ’s avonds voor publiek. Zowel ’s middags als ’s avonds vindt daar de voorstelling ‘Love In Babylon’ van Froe Froe plaats. Dit is een voorstelling waarbij met maquettes gewerkt wordt en met poppen en acteurs. Eigenlijk alles door elkaar. Iemand filmt die maquettes en die worden dan gebeamd op grote schermen en met muziek van een dj tot echte marokkaanse muziek met een verhaal uit duizend en een nachten, maar dan in een moderner jasje. De opening van het festival vindt plaats in Atak. We willen daar om 4 uur ’s middags starten met exposities en installaties, buiten op straat, en dan langzaamaan het programma van buiten naar binnen verhuizen. Binnen kan er dan gegeten worden en dan later op de avond komt er meer muziek op het podium (oa. Under Byen en Kopna Kopna). Daarnaast zijn er al een heleboel bands waar we een optie op hebben, maar de uiteindelijke beslissing moet nog vallen...