Woensdag 04-08-2004 Om 07.45u gaat de wekker. Om 09.15u vertrekken we richting Sopron. Onderweg doen we een sightseeing in een dorpje. In Sopron zoeken we eerst het hotel op. Om 13.45u vertrekken we naar de gevangenis waar we 14 uur weer aankomen. In deze gevangenis mogen we foto’s maken en filmen. We krijgen wel instructies mee. 1 videocamera en 1 fotocamera mogen mee naar binnen. De gevangenen mogen niet in beeld. Er zullen bewakers meelopen om de foto’s en de beelden te checken. Deze gevangenis is een level 2/3 gevangenis. Het hoogste niveau. Zware misdadigers dus. We spelen op een buitenplaats. Omringd door 3 muren en 1 hek. 2 van de 3 muren zijn celmuren met kleine raampjes en tralies. Het mooie is dat degenen die niet bij het programma mogen zijn wel kunnen meegenieten. Dat laten ze merken ook. Buiten is het warm. Gelukkig staan wij in de schaduw… Peter (geluidsman) staat wel in de zon, maar hij offert zich graag op. Tijdens de soundcheck horen we uit de cellen allerlei geluiden. Kusjes voor de meiden, go on drummer, go on, en soms een minder leuke opmerking. Over het algemeen zijn de geluiden positief. We bidden in een kring voor de gevangenen en de bewakers. De gevangenen komen binnen en gaan op de grond zitten. Het programma begint. Na ongeveer 5 minuten komt een 2e groep binnen en gaan ook op de grond zitten. Een paar minuten later komt een 3e groep. Het veld is nu mooi vol, ongeveer 200 man. De gevangenen die nog in hun cel zitten kunnen meegenieten. Ze klappen, zwaaien en roepen. De muziek slaat aan, er ontstaat een goede sfeer. De gevangenen worden hier opvallend vrij gelaten. Ze mogen zelf weten of ze gaan zitten of staan. Sommigen zien we roken. En ook praten met elkaar wordt toegestaan. Buiten is het zo warm dat een vrouwelijke bewaker zegt dat de gevangenen hun blouse uit mogen doen. Niet iedereen maakt hier gebruik van. We zien veel gespierde lijven met allerlei tatoeages. Winanda springt hier heel tof op in. Ze zegt dat ze het leuk vindt dat de blouses uitgingen. Nu kan ze alle tattoos zien. I like them! Zegt ze. Ze verteld dat geen enkele tattoo hetzelfde is. Net als mensen. Geen mens is het zelfde. Voor God zijn we wel allemaal hetzelfde. Het maakt niet uit wie je bent of wat je gedaan hebt. God houdt van je. Hierna spelen we Jesus is my rock. Echt gaaf! De gevangenen luisteren naar Winanda, het is net een schoolklas. Ze heeft echt tof contact met ze! Bij Why should the devil… gaan ze helemaal uit hun dak. Na Spread out my hands krijgen we een geweldig applaus. Na het optreden vertelt Ildiko over de roeping van de band. Dat we onze vakantie hebben opgeofferd en veel optredens hebben gedaan om geld te verzamelen voor de tour. Hiervoor krijgen we een applaus. Ildiko vertelt hoe God werkt in harten van mensen. We delen bijbels en flyers uit bij de uitgang. Ze zijn erg gretig naar de bijbels. 2 gevangenen willen graag een lied voor ons zingen. Wij vinden dat prima. De bewakers ook. De gevangenen die binnen waren komen weer terug. De ene speelt elektrische gitaar, de ander akoestisch en zingt. Robert drumt met ze mee. Echt gaaf. We staan midden tussen de gevangenen. Ze gaan helemaal uit hun dak. Sommigen doen een gipsy-dans. Dat dit allemaal kan in een level 3 gevangenis! Na 2 liedjes moeten ze stoppen. Iedereen moet snel naar binnen. Ze schudden onze handen en bedanken ons. We ruimen alle apparatuur weer op. Quintijn en Gert en de meiden mogen met 3 gevangenen praten. Met 2 van hen gaan we ook nog op de foto. Zij hebben daar speciaal toestemming voor gegeven. 1 van hen zit vast voor moord. Hij zegt zelf dat hij onschuldig is. Tijdens het opruimen roept een gevangene Matthijs. Hij spreekt Duits. Hij wil graag 2 bijbels. Ook voor zijn celgenoot. Hij kon niet bij het programma zijn, maar heeft wel alles meegekregen. Csaba regelt dat zij 2 bijbels krijgen. Tof! We gaan weg met een supergevoel! Vandaag worden voor het eerst de film en de foto’s gecheckt. Ze gaan akkoord. We hebben ons dan ook goed aan de regels gehouden. Ze weten alleen niet dat Peter een memory card met wat illegale foto’s heeft meegesmokkeld… We eten een snelle hap bij de mac om een vrije avond te hebben. Bij het hotel praten we over alles wat ons de tour bezighoudt. Daarna gaan we naar bed.