World of Dust
De avond wordt afgetrapt door Stefan Breuer met zijn project World of Dust. Breuer, die ook actief is in I Am Oak, baarde eerder opzien met enkele bijzondere releases en performances als een ingelijst cassettebandje en albumpresentatie in de vorm van een luistersessie. Hij staat vanavond solo op de planken en brengt, in navolging van de nieuw te verschijnen plaat, een serie ingetogen liedjes ten gehore. Zijn breekbare bariton in combinatie met akoestische begeleiding vergt concentratie van de luisteraar, maar Breuer weet het rumoerige publiek moeilijk de aandacht op zich te vestigen. De begeleidende collages die op scherm getoond worden geven echter houvast aan de melancholische liedjes. Ook het gebruik van samples en distortion in het afsluitende nummer doet de toehoorders voor even de mond snoeren.
Matthew Caws' songs staan in intieme setting als een huis
Ook met slechts gitaar en stem weet Nada Surf-frontman te overtuigen
Matthew Caws, zanger en gitarist van de Amerikaanse band Nada Surf, is voor een solo-tour in Europa en doet vanavond het Patronaatcafé in Haarlem aan. “I’m on vacation”, zegt de beste man met een grijns. Een serie stuk voor stuk ijzersterke popsongs volgt, in akoestisch jasje.
Matthew Caws
Tijdens het voorprogramma begeeft Matthew Caws zich intussen onder het publiek en schroomt niet een praatje te maken met de aanwezigen. Caws, inmiddels een man van middelbare leeftijd, maar ondanks dat nog jeugdig ogend, is bijzonder vriendelijk en geniet zichtbaar van zijn tripje door Nederland.
Zodra hij op het podium verschijnt en het opgewekte I Like What You Say inzet, zit het goed. Ondanks dat het hier een akoestische versie betreft, geeft het de nodige energieke boost aan het publiek.
Caws kan putten uit een uitgebreid oeuvre dat de band Nada Surf rijk is, waarbij hij met name werk van de fraaie albums Let Go, The Weight Is a Gift en Lucky speelt. Ook een enkel nummer van Minor Alps komt voorbij, de samenwerking met Juliana Hatfield. De catchy composities komen in uitgeklede versie prima tot hun recht. De karakteristieke stem van Caws die uit duizenden herkenbaar is en de schijnbaar eenvoudige liedjes kleurt: het zit allemaal bijzonder goed in elkaar.
Tijdens het optreden wordt de warme band tussen Caws en publiek wederom duidelijk wanneer meermaals de interactie met publiek wordt gezocht. Een verzoekje als Always Love honoreert hij direct met plezier en wanneer de bezoekers in eerste instantie op een afstandje blijven staan, vraagt Caws hen toch graag dichterbij te komen.
Waar Nada Surf veelal lichtvoetige nummers in het repertoire heeft, zijn het delicate Paper Boats (ondersteund door wind-sample) en het onvolprezen Inside of Love de hoogtepunten van de avond. Een onderbreking volgt waarbij Caws een stuk van zijn vader, hoogleraar filosofie, voordraagt. Observaties die zijn eigen teksten sterk hebben beïnvloed en waaraan de band haar laatste albumtitel ontleende: The Stars Are Indifferent to Astronomy. Een geheel onversterkte versie van Blizzard of ’77 wordt vervolgens tussen het publiek uitgevoerd. Het is een passende afsluiter van een intiem optreden.