“Het heeft meerdere redenen. In de eerste plaats omdat ik het na veertien jaar programmeerwerk in Alkmaar - zowel zeven jaar Parkhof als zeven jaar Victorie - wel eens tijd vond voor iets anders. Ik ben onlangs veertig geworden, dus met het oog op de toekomst leek het mij een mooi moment om te stoppen. En ook voor de programmering van de nieuwe Victorie is het denk ik goed om het stokje over te dragen aan iemand anders. Zelf ben ik begonnen in een zaalcapaciteit van 250 man, die tegenwoordig al is opgeschaald naar 540. De volgende stap zal richting de 850 man gaan. Dat vraagt om een uitbouw van je netwerk, groter en anders dan dat ik altijd gedaan heb. Daar voel ik weinig voor.”
Programmeur Patrick de Cock stopt bij Podium Victorie
“Het leek mij een mooi moment om het stokje over te dragen”
Patrick de Cock, zeven jaar lang programmeur bij Podium Victorie, stopt per 1 december. Een vertrek dat de wenkbrauwen deed fronsen, zeker met het nieuwe pand van de Victorie in het vooruitzicht. De geboren Brabander draagt de liveprogrammering voor de kleine zaal over aan Tobias Huveneers (Young Art Festival) en de programmering voor de grote zaal aan een nog nader te benoemen persoon. 3voor12 Noord-Holland sprak De Cock op één van zijn laatste werkdagen. Een slotinterview over het vertrek, de jaren bij de Victorie en zijn plannen voor de toekomst.
Om maar bij het begin te beginnen, waarom stop je ermee?
Komt dat ook doordat je minder affiniteit hebt met de commerciëlere acts uit de muziekwereld?
“Ik denk dat ik mijzelf inderdaad minder tot die lagen van de muziek voel aangetrokken. Mainstream is saai. Maar aan de andere kant, ik denk dat Alkmaar wel behoefte heeft aan zo'n grotere zaal. En mijns inziens hoeft het ook zeker niet te betekenen dat er geen toffe acts meer neergezet kunnen worden, want ook het alternatieve programma blijft gewoon bestaan. Men heeft er juist voor gekozen om een kleinere zaal voor 250 man bij het nieuwe gebouw te betrekken. De nieuwe grote zaal zal voornamelijk extra tickets gaan genereren met een toegevoegd balkon. Op de begane grond zal de capaciteit nagenoeg hetzelfde blijven. In principe denk ik dus dat de karakteristieken van de huidige programmering wel blijven bestaan, ondanks dat de stap omhoog wel gemaakt zal moeten worden.”
Eerder zei je dat je met de Victorie graag de confrontatie opzoekt tussen de artiest en het publiek. Je denkt niet dat deze gedachte verloren gaat?
“Je ziet natuurlijk wel bewegingen in de muziekwereld: alles wordt grootschaliger en de ruimte voor kleinere acts wordt beperkter. Je moet ook steeds meer in marketingtermen denken. Maar toch denk ik dat je binnen bepaalde creatieve concepten wel de ruimte kan geven om die confrontatiemomenten te creeëren. Kijk naar het Winterpeenfestival. We bieden een interessant programma dat ontzettend goed wordt bezocht en waarin we dan weer een plaatsje vrijmaken voor een onbekende act die het publiek kan verrassen. Een uitgebalanceerde mix van kleine en grotere stromingen in de muziek is dus prima mogelijk. Maar vergeet niet, dat is mijn mening. Ik zal de nieuwe koers van de Victorie niet gaan bepalen.”
Om maar even terug te blikken op jouw tijd bij Podium Victorie, wat zul je het meeste koesteren?
“Allereerst het team natuurlijk, inclusief alle creativiteit en gedrevenheid die we met zijn allen hadden. Het was vooral fijn werken hier. Als programmeur is het dan nog leuk wanneer je op de valreep bands als Therapy? en een reünieshow van The Shavers kan boeken. Bovendien ben ik nog altijd trots op acts die ik al lang volgde en uiteindelijk naar de Victorie kon halen, soms met veel moeite. Nederland heeft een flinke podiumdichtheid, concurrentie is er overal. Van die bands zijn Kytecrash en De Jeugd Van Tegenwoordig nu toevallig namen die me te binnen schieten. Maar goed, ik heb hier zó veel gezien.”
“Verder kijk ik ook tevreden terug op onze Victorie Loves De Hout Festivals. We hebben daar een breed scala aan kleuren en stijlen neer kunnen zetten, zowel voor jong als oud. Wanneer je een toen nog relatief onbekende band als John Coffey het gras dan kapot ziet spelen, dan weet je ook wel weer waar je drijfveren liggen.”
En hoe ziet de toekomst eruit?
“Eerst even helemaal niks. Loskomen van veertien jaar programmeur zijn. Het is een vak waar je je 24 uur per dag mee bezig houdt, je bent nou eenmaal altijd op zoek naar nieuwe namen in de muziekwereld. Ik ga daarom eerst een half jaar op reis. Even weg. Wat ik daarna ga doen weet ik eigenlijk nog niet, dat staat nog helemaal open.”
Zie je jezelf terugkomen in een programmeursfunctie, al dan niet bij de Victorie?
“Misschien wel, maar dan zou ik in ieder geval gaan opteren voor de wat spannendere muziek. Podia als OCCII in Amsterdam en de Vera in Groningen of niche-festivals als Rewire, Incubate en Le Guess Who? trekken toch wel mijn aandacht, vooral omdat ik er zelf ook nog ontdekkingen kan doen. Het Burgerweeshuis in Deventer vind ik bijvoorbeeld ook wel een erg goede programmering hebben. En misschien dat ik ook wel iets meer de wereldse kant van de muziek op ga: ik weet het nog niet.”