Niet lang daarna is Yorick begonnen met gitaar spelen. "Waar het vandaan kwam weet ik niet, maar ik had eigenlijk meteen de behoefte om zelf ook muziek te kunnen maken. Ik begon ook meteen met eigen materiaal schrijven. In groep acht zat ik al in mijn eerste bandje, samen met wat mensen die ik had geënthousiasmeerd voor The Beatles. Soms maakten we dan muziek in de pauze, met wat potten en pannen als vervanging voor het drumstel. Het stelde niet veel voor natuurlijk, maar het was wel de basis voor mijn muzikale ontwikkeling." Op de middelbare school heeft Yorick vervolgens in verschillende bezettingen gespeeld, ook al met de jongens die later The Hype zouden vormen. The Hype werd echter pas na het eindexamen gevormd, in de zomer van 2004.

Het bassistenprobleem
De eerste bassist van The Hype heette Bas. "Wij vonden dat echt een hele goede naam voor een bassist, maar hij vond het zelf echt niet kunnen. Bas vond zichzelf meer een gitarist, en daarom is hij ook weggegaan bij The Hype." Vanaf toen is de plek van bassist eigenlijk altijd een probleem geweest. De lijst op Wikipedia van ex-leden bevat maar liefst vijf bassisten. "Er missen er zelfs nog twee. We waren op zich niet zo veeleisend, maar we hadden gewoon telkens pech. Alle bassisten zijn eigenlijk uit zichzelf of in overleg weggegaan, behalve Wouter. Zowel muzikaal als persoonlijk werkte het op een gegeven moment niet meer. Toen hebben we besloten om zonder hem door te gaan, hoe hard dat ook is. We mogen Wouter graag, maar als je zo intensief samenwerkt is er toch iets extra's nodig. Wouter werd vervangen door Laurens, en dat was voor mij echt The Hype zoals het moest zijn. Jammer genoeg ging ook Laurens weg na een tijdje."

Een vliegende start
"Na de zomer hebben we meegedaan aan de IJmond Popprijs. De hoofdprijs was een optreden als openingsact van Beeckestijnpop. Dat wonnen we, en we mochten dus voor het eerst op een festival spelen. We hebben zelfs een hele postercampagne gehouden. Overal in de omgeving hingen we posters op met de tekst 'Have you heard The Hype?', wat later ook onze albumtitel werd. We hebben trouwens nog verschillende boetes gehad omdat we posters ophingen op plekken waar dat helemaal niet de bedoeling was, haha. Maar voor ons was dat dus echt iets groots. We hadden het idee dat we daar voor duizenden mensen stonden te spelen. Ik denk dat het er in werkelijkheid niet meer dan driehonderd waren, waarvan een groot deel vrienden en kennissen. Maar door Beeckestijn werden we wel serieuzer. We kregen door dat er mogelijkheden waren voor ons. Bovendien werkte de kick van het optreden op Beeckestijnpop ook verslavend."

The Hype had dus de smaak te pakken in 2006. "Na Beeckestijn zijn we een EP gaan maken. Aan het eind van het jaar hebben we die EP ook gepresenteerd in het Witte Theater in IJmuiden. The Hype was toen nog helemaal geen Haarlemse band. Pas na die presentatie zijn we in Haarlem gaan spelen. Optreden in Patronaat werd toen wel het ultieme doel voor ons. Dankzij de Rob Acda Award bereikten we dat doel. We hebben via een soort wildcard de finale gehaald en die wonnen we. Het was echt geweldig: de grote zaal van Patronaat stond helemaal vol. Dat was het moment waarop The Hype een Haarlemse band werd."

Waarom duurde het na de Rob Acda Award nog zo lang voordat het debuutalbum uitkwam? "We werden ontzettend veel geboekt in die tijd, ook buiten Haarlem. In 2007 hebben we vervolgens meegedaan met de Popronde. Het was één groot avontuur. De eigenaar van een platenzaak waar ik vroeger veel kwam had een oude Amerikaanse camper. Hij heeft ons daarmee het hele land doorgereden. We werkten ook niet voor de rest, dus we waren constant op tour. De Popronde zorgde er dan ook voor dat we in heel Nederland voet aan de grond kregen. In 2008 konden we vervolgens op veel plaatsen terugkomen, en toen zijn we dus gewoon doorgegaan met touren."