Vlotte start Rob Acda Award in Patronaat Haarlem Vlotte start Rob Acda Award in Patronaat Haarlem

De band Waterfront is min of meer uit de koker gekomen van Tim van der Lans die naast zijn muzikale bestaan ook vaak in Patronaat Haarlem is te vinden. Al eerder heeft hij meegedaan met Mind Your Step. Alleen is Waterfront behoorlijk anders en is die muziek behoorlijk toegankelijk. Sterker nog wie bijvoorbeeld goed naar het geluid van Waterfront luistert hoor een twist van Fleetwood Mac in het geluid van Waterfront door. De stijl van de jaren tachtig popmuziek maakt het fris. Gevoelige popsongs weet de band eveneens op het podium te laten horen, over hartzeer in de liefde en kansen die iemand weer verprutst en wat dat weer doet bij de ander. Bijzonder bij de band is de verschijning van Cheyenne Howell die zelf met haar eigen band High On Chai eveneens actief bezig is. Waterfront is in trek bij het publiek en dingt op basis daarvan nog mee om een plek in de finale op 6 maart.

Coos heeft afgelopen jaar al kennisgemaakt met het fenomeen popprijzen. Afgelopen zomer is ze al te zien en te horen geweest in de finale van Mooie Noten samen met Wolfgang (die uiteindelijk wint) en levi boon die in de Popronde te zien en te horen is geweest. Ook weet Coos door te dringen in de finale van de Amsterdam Popprijs en nu staat ze met haar band in de eerste voorronde. Coos geeft een ongefilterde blik in haar wereld met indie folk/pop nummers die direct uit haar dagboek komen, waarin ze met de muziek die ze maakt wat zij als jong persoon meemaakt. Het is de weg naar bijvoorbeeld volwassenheid. Het is intiem met onder meer de vioolpartijen die ze met haar band laat horen en soms meeslepend waar songs weer groot en intens kunnen klinken. Gitarist Tinko Boddendijk moet kalm aan doen van de dokter en zit tijdens het optreden op een stoel, maar dat hindert Coos en de rest van haar band totaal niet. Sterker nog…De vakjury wijst hen zelfs aan als winnaars van de eerste voorronde, waardoor Coos andermaal de finale van een popprijs mag bijschrijven.

DECAY/REBIRTH kent een geschiedenis. Uiteindelijk zijn Danny Tol en Wouter Swijgman de enige die over zijn gebleven, maar ze weten met hun geluid de zaal behoorlijk te vullen. Dat heeft te maken met hun alternative rock invloed gecombineerd met flinke elektronica. Het tweetal brengt één bonk dynamiek in het materiaal wat ze nog niet hebben uitgebracht. Dat zit vooral in het vernuft met bijvoorbeeld backtracks en de drums die Wouter voor zijn rekening neemt. Door de vette elektronica pakt het tweetal flink uit met hun materiaal. Bij vlagen gaat het zelfs de progressive en postrock kant op. En juist daar zit de spanning bij DECAY/REBIRTH in.

Noah Milanovi sluit de avond van de eerste voorronde af. Warmbloedig is de muziek, die veel jazz en funk elementen, met hier en daar een dansbare vibe. Noah weet zelfs een dromerige sfeer bij een van zijn songs op te roepen. Het is niet alleen Engelstalig, maar ook Spaanstalig wat weer te maken heeft met zijn Nederlands-Argentijnse achtergrond en omdat Noah in zijn vroege jeugd in Spanje heeft gewoon. Het luisteren naar zijn muziek heeft iets alsof je in tijdmachine stapt. Het is tijdloos en je kunt de beelden aan je voorbij laten komen. Iets wat Noah ook doet zijn optreden, want hij accentueert dat met visuals. Noah beweegt zich vooral tussen intiem en groots, tussen nostalgie en loslaten, perfectionisme en acceptatie. Het klinkt ook door in de teksten van zijn songs. Naast het optreden van Noah Milanovi, zijn ook van Waterfront, Coos en DECAY/REBIRTH bewegende beelden gemaakt door Alternative FM en Haarlem 105.