Van ‘Moordenaar’ tot Mai Tai: I Am Aisha deelt alles in Tolhuistuin Van ‘Moordenaar’ tot Mai Tai: I Am Aisha deelt alles in Tolhuistuin

Rond kwart over acht verschijnt het voorprogramma op het podium: PRISKA. Een opvallende verschijning met haar kale coupe, grote roze bomberjack en zonnebril op. ,,Hoe gaat het met jullie?”, vraagt ze. Ze begint haar set, de melodieuze muziek klinkt door de zaal. ,,Wees niet bang om een beetje te dansen, jullie mogen losgaan”: het startsein voor PRISKA’s roots: dance. Een stevige house beat vervangt het voormalige rustige lied. Achteraf vraagt ze of de mensen in het publiek een geheim hebben. Huiverig gaan er handen omhoog, zelfs die van haar moeder. Ze grapt dat ze het daar later nog over gaan hebben, en begint met het volgende nummer.

Iets voor negen gaan de lichten uit. Er verschijnt een kroon op het scherm achter het podium, een audiofragment speelt af: een diepe stem die Aisha voorstelt. Bijna iedereen is aan het filmen en dan komt I Am Aisha het podium op. Haar microfoon zit vol met zilvere glitters, ze is gekleed in een top gemaakt van stropdassen. Achter haar verschijnen er twee danseressen. Ze zegt niks, ze begint gelijk met haar eerste nummer: Yeke, een nummer vol Afrobeats. ,,Maak een beetje lawaai voor jezelf”, en hiermee opent ze haar concert.

De danseressen verlaten het podium en daarvoor in de plaats komen twee andere dansers: twee jongens die net broers hadden kunnen zijn. Voor Aisha staat er een ventilator die haar haren doen wapperen, overal is aan gedacht. Ze kondigt het nummer Moordenaar aan: ,,Deze is voor iedereen die dacht dat die iemand goed kende, maar achteraf bleek diegene toch niet zo te zijn”. Tot zover is het een echte show vol extravagantie maar ook tederheid. I Am Aisha weet een publiek vast te houden en haar passie voor muziek is consistent voelbaar. Voor het volgende deel heeft ze iemand nodig die Cho’s verse van nummer Pistolen & Rozen kan rappen, hij of zij mag alleen niet de scheldwoorden rappen. Uiteindelijk komt een dame het podium op en rapt feilloos Cho’s verse, er wordt even hard voor haar geklapt als dat er de hele avond al voor Aisha wordt gedaan. Ze geven elkaar een dikke knuffel en het is alweer tijd voor de volgende gast artiest: Priska mag weer een verschijning maken, samen zingen ze het nummer Who You Are, ,,Show them who you are”, zegt Aisha tegen haar.

Na gastoptredens van onder andere Hansie en F1rstman, die speciaal uit Dubai is ingevlogen voor hun nummer Squat, schakelt ze abrupt terug. De muziek stopt. De visuals verdwijnen, zij zelf verdwijnt. Haar stem klinkt van achter het podium: ,,Ik heb een paar lichtjes nodig van jullie”, zegt ze zacht. ,,Soms ga je jezelf afvragen of je goed genoeg bent, maar je bent sowieso goed genoeg”. In de zaal gaan lampjes aan. Het wordt stil. Wat volgt is een kwetsbare monoloog over angst, depressie en het belang van zelfvertrouwen. ,,Jouw leven heeft een doel”, zegt ze. ,,Er is iets in jou wat de wereld nodig heeft”. Ze komt terug in een andere outfit, een zwarte lange rok en top, passend bij het beladen monoloog.

Dan volgt er een hele speciale gast, Aisha gaat iets doen waarvan ze zegt dat het een droom voor haar is: een duet met haar moeder, Jetty Weels. Een prachtige vrouw in een zwart glitterpak komt op lopen. Het is ontroerend, Aisha houdt haar ogen niet van haar moeder af. Ze heeft het niet van een vreemde; haar moeder is deel van groep Mai Tai, die een paar nummers komen optreden. De sfeer slaat weer helemaal om, het is echt feest. De zaal in Tolhuistuin tovert zich om tot een jaren 70 disco club in Miami. Iedereen kan niet anders doen dan helemaal los gaan, het is aanstekelijk.

De ene na de andere gast verschijnt: Adje, Keizer, Rotjoch en zelfs Dio laten hun gezicht zien. Het is duidelijk dat I Am Aisha leeft voor muziek. Het is een avond vol emotie, ontroering, geluk en ook verdriet. Haar talent en toewijding weet een publiek voor zich te winnen en vast te houden. Ze sluit de avond af met haar grootste hit Zulke Dingen Doe Je, waar de zaal nog een laatste keer tekeer gaat.