De avond begint en het luisterende publiek is er klaar voor om juist niet te worden verast, maar zich mee te slepen in een wel bekende geluid wat al ruim 75 jaar bestaat. De vier heren en dame die nog als band pril zijn begonnen zijn ondanks hun vele podium ervaring nog wat zoekende en dat is in het begin te zien en wat dan ook niet helpt, is dat één van de heren kramp krijgt tijden het spelen van zijn instrument. Maar gaande het concert valt steeds meer de spanning er van af en komen ze beter tot hun recht zeker na de pauze in het tweede gedeelte van de avond.
Terwijl veel muzikanten op zoek zijn naar een eigen sound zijn er ook die terugvallen op oude en een welbekend geluid zoals Bluegrass. Een genre wat nooit weg is geweest dit te danken aan allerlei bands en uiteraard de film O Brother, Where Art Thou?. Het is vrijdag 9 mei dat we belanden in Alkmaar in het cultuur, debat, leescafé en antiquariaat de Alkenaer waar de band The Georgia Bucks op het podium neerstrijken. Deze Amsterdamse formatie bestaande uit Jasper Schalks (mandoline/gitaar/leadzang), Caspar de Groen (dobro gitaar zang), Steven Verrips (gitaar/zang), Rosemarijn Strijker (gitaar/leadzang) en Laurens Joensen (contrabas/zang) hebben solo en in andere muzikale projecten hun sporen verdient.
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
Meeslepen met iets wat al bestaat
The Georgia Bucks komt op stoom
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
©
Maikel Beers / The Georgia Bucks
Met het geluid zit het wel goed
Opvallen met eigen repertoire
Met het geluid zit het goed, dit zeker te danken aan hun Ear Trumpet Labs microfoon en met hun eigen songs wat aangevuld wordt door een aantal covers van o.a. Willie Nelson en Hank Williams jr. weten ze het publiek prima te vermaken dit ook door het onderling plezier wat ze uitstralen. Ook de uitleg tussen de nummers is vaak erg grappig zelfs als Jasper uitlegt dat voor de track Train Man de inspiratie komt van het programma Jiskefet.
Aan alles komt een eind maar na dat het publiek vraagt om nog iets extra's komen ze met de klassieker Praise The Lord, I Saw The Light als toegift. Ondanks dat The Georgia Bucks net een jaar bezig is vallen ze op met eigen repertoire en zal het in de toekomst niet misstaan op allerlei podiums of festivals.