Singer-songwriter Koosje brengt 'joie de vivre' naar de harten van haar fans Singer-songwriter Koosje brengt 'joie de vivre' naar de harten van haar fans

De zaal is vol gestroomd en wacht geduldig af tot het moment daar is en naast zangeres Koosje, vier backgroundzangeressen(die ook gewoon vooraan staan), toetsenist, drummer en gitarist João Erbetta het podium beklimmen. Veel familie en vrienden want deze maand is het tweede album One More gelanceerd en vanavond zal Koosje meerdere nummers presenteren.

Na het openingsnummer Cold Cahshmere, een vol en veelstemmig neo-soulnummer van het nieuwe album volgt het nummer Beyond my control, ook van het nieuwe album One More. Het is een slow souljazz lied over het verlangen, de hunkering naar iemand.

Het jonge talent Koosje komt al snel in haar element op het podium. Haar presentatie is expressief in gebaar en zonder meer in haar stem. Zo toetert ze feilloos een trompet met haar stem. Koosje got it all.

Daarna volgt Don’t you see the irony, een wat dromerig ingestart nummer dat steeds meer body krijgt. Het publiek heupwiegt gedwee mee in de muzikale atmosfeer van het lied. Koosje zingt vol gevoel. Daarna volgt God’s doing van het eerste album uit 2023 dat ze al crowdfunded voor elkaar heeft gebokst. Ze is zo vertrouwd met haar virtuoze stem dat ze met deze souljazz de zaal alle hoeken van de kamer laat horen.

Van het nieuwe album is Ibil in een verstomde zaal een mooi gestilde jazzballad. Oblivion, is een op D'Angelo (maar ook Erykah Badu) geïnspireerd nummer geeft mooi contrast met meer uptempo en ook Hammond doet op het orgel lekker mee evenals het ritme een fijne cadans geeft met de nodige inbreng van het achtergrondkoor. Daarover zegt Koosje dat ze het meer een neo-soul gevoel mee geeft.

Wat volgt is Hiatus, een interlude op het nieuwe album gespeeld op akoestisch gitaar. Dan kondigt Koosje het nummer Maybe now I’someone else aan. Een storytelling dat ook goed in musicals of muziektheater past en is opgenomen met het Metropool Orkest dat later nog wordt uitgebracht. Alsof je een jongere versie van Barbara Streisand hoort met een iets andere basistoonhoogte. Het publiek is onder de indruk.

Het podium wordt gegeven aan Fay Claassen, die haar sporen ruimschoots verdient heeft in de jazzwereld, om Koosje een award uit te reiken. Want Koosje is de winnaar van de Rabo So Who's Next Talent Award 2025. Op zondag 3 november 2024 is zij gekozen uit een selectie van optredende jonge talenten tijdens So What's Next Around Town in Eindhoven door een deskundige jury. De Award is een jaarlijkse originaliteitsprijs die tot doel heeft talentontwikkeling te bevorderen bij jonge Nederlandse makers binnen het brede spectrum van de hedendaagse jazz. Dat is gelukt!

Uit het juryrapport: "Met haar debuutalbum It's Time heeft Koosje vorig jaar veel mensen verrast. Haar eigen nummers hebben een duidelijke identiteit, maar het is vooral de stem van Koosje die je vloert. Vooral live. Koosje's stem is intens. Kristalhelder waar het moet, maar tegelijkertijd vertederend en warm. Haar muzikanten geven Koosje precies de juiste begeleiding. Virtuoos, maar ook subtiel en klein. Haar eigen liedjes bestrijken een groot idioom: soms doen ze denken aan Diana Krall, dan weer aan Sarah Vaughan of Gregory Porter. Het lijkt haar allemaal heel gemakkelijk af te gaan. Koosje durft de grenzen te verleggen met haar zang en presentatie. Van folk tot jazz en van soul tot pop. Maar dit wordt gedestilleerd tot een geheel eigen stijl die 'on stage' tot leven komt. De liedjes die ze schreef zijn blijvers. Volgens de jury is Koosje het complete pakket met enorme groeimogelijkheden."

Inderdaad, de indruk dat Koosje van begin af aan met heel haar wezen in haar element is ziet het publiek ook vanavond. En qua idioom deinst ze er niet voor terug om samen met Fay het liedje Ik zou je het liefste in een doosje willen stoppen van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink te zingen dat speels, koddig en frivool door de zangeressen wordt gebracht. Ze zingen daarbij naar elkaar de waardering uit voor hun kunstenaarschap, hun bestaan als begenadigd zanger in dit leven. De prijs is ook een moment van generatieoverdracht zoals Fay dat noemt en zo voelt het ook. Met Koosje staat een nieuwe generatie op die het stokje overneemt, een uitverkorene! Hier en nu wordt die overdracht bezongen.

Koosje en Fay gaan door met het Lied Magnolia dat bijna de kans had gehad om door Koosje samen met grootheid Gregory Porter opgenomen te worden. Je kan niet alles hebben. Eén troost -   hoewel kort van duur -  magnolia’s bloeien ieder jaar weer.

Een van de backgroundzangeressen die op het titelnummer One More is te horen met harp neemt plaats vooraan met haar prachtige harp. Zo pakt Koosje het doosje uit waar steeds meer in blijkt te zitten. En bedient zo het algemeen verlangen naar steeds meer, steeds weer het mooie van het leven.

Afsluiter is het dansbare Quiet Portrait. Een nummer met hitpotentie. Ook hier komt weer haar talent naar voren. Volop impro zoals jazz eigen is. Grappig hoe Koosje al ‘rappend’ de aandacht vestigt op de merch die na afloop te koop is. Originaliteit komt vanzelf.

Met dit nieuwe album wordt de weg van Koosje verder ingeslagen, verdiepend, verbredend en verleggend, waar ze al mee bezig was. Hoewel jazz zijn eigen leven leidt lijkt het erop dat het publiek qua populariteit ook meer de dansbare souljazz wenst. Nou ja, het publiek kan ook niet alles hebben.

Schoenen van performers hebben vaak een aantrekkingskracht. Hier dus ook. Het is alsof het ook iets vertelt, er een verhaal in schuilt, voeten en schoenen, zelfs sokken doen mee! Wat er aangetrokken wordt is altijd een persoonlijke keuze van de artiest. Koosje draagt voor deze gelegenheid supersoulschoenen, zo hoog als een casinobrood waarmee ze wellicht haar lengte kan vergroten! En soulroze. Welke kleur anders!