Rabauw heeft al wat singles uitgebracht, maar op vrijdag 16 mei heeft de band hun debuutalbum gepresenteerd in het Zaanse Podium De Flux. Helemaal alleen doen ze het op die avond niet, want ook Sanne Zeik mag de support doen.

Sanne Zeik

Sanne Zeik

Boosheid en maatschappelijke zorgen verwerkt in pakkende songs

In het voorprogramma staat Sanne Zeik, een kleinkunst duo van twee jonge meiden die hun vrouwtje staan! De zestienjarige Janine Sicking en negentienjarige Mees Brusche zingen veel over maatschappelijke thema’s waar ze zich boos over maken en omlijsten de liedjes met gitaar en viool. Ze spelen nog niet zolang met elkaar, nadat ze op 11 oktober van het afgelopen jaar tijdens Coming Out Day op de Dam als gelegenheidsduo samen optraden, nemen de meiden het besluit om als duo door te gaan, omdat ze elkaar prima aanvoelen en aanvullen. Uit  nummers als Beste Geert en Pas Op Dat Je Niet Verliefd Wordt Op Je Homo Docent verpakken ze hun boosheid en maatschappelijke zorgen in pakkende liedjes. Maar ook zingen ze luchtigere liedjes over kippetjes. De conclusie na dit optreden, is dat het wel goed moet gaan komen met dit tweetal en de jonge generatie die aan komt stormen.

Rabauw

Rabauw

Ongepolijst en eerlijk karakter

Dan is het tijd voor Rabauw. De Zaanse burgemeester Jan Hamming reikt het debuutalbum van Rabauw uit aan de band en daar zijn frontman Jascha Soest, gitarist en vocalist Micha Sprenger, bassist en percussionist Auke Broertjes en drummer Boris Piscaer best trots op. Rondom het optreden is uiteindelijk ook het fysieke exemplaar te krijgen. De vormgeving van de hoes (artwork) die bij het album is gemaakt, levert behoorlijk wat goedkeuring op. De foto’s zijn gemaakt door de bekende Zaanse fotograaf Ron Koffeman en de vormgeving is van Linda Willemszoon. De uit de klei getrokken uien drukken het ongepolijste, eerlijke karakter van Rabauw uit, de ui die je eerst moet afpellen om bij de kern te komen. Iets wat ook blijkt tijdens hun optreden.

Niet te vangen

Verschillende gemoedstoestanden

Op het album staan tien nummers die niet onder één noemer te vangen zijn. Soms ongepolijste, rauwe garagerock, soms grunge-achting, soms indierock, maar altijd puur en onafhankelijk. De teksten zijn soms confronterend (Maakt Niet Uit), soms ontroerend (Kennis Is Herstel), soms vertwijfeling (Onkruid). De teksten en de muziek zijn allemaal zelf geschreven (soms aan de keukentafel). Het nummer Word Ik Nou Gek? dat heel actueel is, klinkt onheilspellend en haast wanhopig.

Tijdens het optreden van de band, spelen ze alle tien nummers van het debuutalbum. Zoals altijd staat Jascha geen moment stil, hij zingt het nummer niet, hij IS het nummer, drumt Boris er energiek op los en spelen Auke en Micha vol vuur op de gitaar en zo als altijd straalt het plezier er van af. Als alles gezegd en gezongen is mengen de bandleden zich met het publiek, signeren ze de albums, maken ze een praatje met iedereen en vieren ze de eerst albumrelease terwijl DJ The Chief muziek ten gehore brengt.