In de bovenzaal van de Melkweg, mag soul en r&b artiest Noa Lauryn haar nieuwe EP ‘Always On Time’ tentoonstellen. Met jaren ervaring op zak en 300.000 maandelijkse luisteraars, heeft ze zich in de Nederlandse r&b scene genesteld. Met haar soulvolle stem en persoonlijke teksten, weet ze een publiek in te pakken, zo ook in de Melkweg.

Alles op z’n tijd

De viering van een nieuw project

In haar witte corset top en wijde spijkerbroek komt Noa het podium op, ze heeft er zin in. Haar enthousiasme om te beginnen is voelbaar. ,,This is the celebration of a new project of mine”, zegt ze. Het is geboren uit het gevoel van je altijd willen haasten en je doelen direct willen bereiken. Noa wilde zichzelf eraan herinneren dat alles op z’n tijd gebeurt, en ze zich niet in allerlei bochten moet wringen om succes te behalen. Het podium is bekleed met warme oranje lichten, die haar en haar band mooi accentueren.

Bubble en Clouds

Bellen blazen met roze lichten op de achtergrond

Het volgende nummer is een mooie ballad; Bubble. Ze gaat ervoor zitten. Een aantal mensen in het publiek hebben bij binnenkomst bellenblazers gekregen, die komen nu van pas. Noa vraagt ze om tijdens het nummer bellen te blazen, terwijl ze zingt verschijnen er steeds meer bubbels door de zaal met de nu roze lichten als achtergrond.

Voor nummers Clouds komt featuring artiest Benjamin Fro zijn verse doen. Met zijn grote afro en aanwezige energie eist hij zijn plek op het podium op, echter doet zijn microfoon het niet. Noa geeft haar eigen microfoon op en terwijl hij rapt, schudt zij met d’r heupen. Het volgende nummer is het eerste nummer van haar meest recente EP Always On Time: Wasting Time. Een nummer wat het thema van de EP weergeeft. Daarop volgt het nummer Back When, die over nostalgie gaat. ,,Any nostalgic people in the room?”, vraagt ze.

I Don’t Care

Song galmt meerdere keren door de zaal

Het volgende nummer is het eerste nummer dat ze ooit heeft geschreven. Het is nooit uitgebracht, het is een cadeau aan iedereen die is gekomen. Een intiem moment, iedereen luistert aandachtig. Daarna is het weer tijd voor luchtigheid; I Don’t Care. Bij het refrein vraagt ze iedereen om mee te zingen, ‘I don’t, I don’t care’ galmt meerdere keren door de zaal. Het wordt afgesloten met een denderende gitaarsolo van de gitarist.

De avond vliegt voorbij, het laatste nummer is al aangebroken. Het voelt alsof ze net op het podium is gelopen. Het titelnummer van EP Always On Time heeft ze bewaard voor het einde van haar set. Ze begint acapella, bij de eerste uithaal speelt haar band in op haar stem. Nog een laatste keer mag Noa haar energie kwijt op het podium, ze haalt alles uit wat er nog in zit. Wanneer de eerste mensen langzaam de zaal uitdruppelen, doet ze nog een extra nummer. Nu het einde van de avond gemarkeerd is, sluit ze het definitief af met een bedankje aan iedereen - zelfs de technici - en een diepe buiging met iedereen die op het podium is geweest.