Lentefris kun je het misschien wel noemen, hoewel er ook een serieus thema als de rouw voorbij komt. Het Lentefrisse zit in het nieuwe werk van HUNK, Culi., Lemon, Sterre Nacca en Merle. Het beschrijven van de rouw komt terug in de debuut EP van Elena Jolie.

HUNK

De dunne lijn tussen ego en onzekerheid

Om met de eerste release maar direct te beginnen. HUNK is behoorlijk actief om hun materiaal onder de aandacht te krijgen. Even niet het stevige werk zoals we dat van de Haarlems/Leidse band kennen, maar een lichtvoetige single, waarmee frontvrouw Joan De Bruyn Kops het begrip ‘diet grunge’ die de band zelf graag hanteert, recht doet.

Dat kan HUNK dus ook. Lentefris en lichtvoetige songs maken op de nieuwe single Goldfish. Dit is de eerste single van HUNK’s aankomende debuut-EP What Do You Call Frustration die dit najaar moet gaan verschijnen. De nieuwe single hebben ze al laten horen in bijvoorbeeld de Popronde waar HUNK in heeft gezeten. Met Goldfish laat de band horen waar ze voor staan en dat is een eigenwijze combinatie van de grunge uit de jaren negentig en vermengt dat met sevig toetsenwerk.

In Goldfish onderzoekt HUNK de dunne lijn tussen ego en onzekerheid. Je valt buiten de boot, maar maakt dat je echt iets uit… of wíl je dat het je iets uitmaakt? Goldfish klinkt luchtig, maar zegt iets scherps: ‘Ik weet wat je denkt en ik kies ervoor om het te vergeten’.

Dat is eveneens terug te zien in de media uitingen. De nieuwe persfoto van HUNK speelt zich af in een kantoorsetting. Een dikke knipoog. ,,Soms lijkt het alsof je als band een soort saai bedrijf moet zijn om serieus genomen te worden. Maar dat past niet bij ons. We willen onze muziek én alles daaromheen benaderen zoals we zelf zijn: eigenwijs, spontaan en echt. Vanaf nu doen we alles op onze manier. We zijn geen saai kantoor. We zijn HUNK”, zegt de band.

Culi.

De vragen over de controle in je eigen leven

Culi. heeft een prima periode achter de rug. Zo staat hij in een headline-show in het Amsterdamse Paradiso en doet hij ook mee aan de Mentos Grote Prijs van Nederland.

Dat alles blijft niet onopgemerkt en je kunt dan rustig zeggen dat Culi. geen reden tot klagen heeft als je werk goed wordt beluisterd op streamingsdiensten. Culi. is terug met zijn tweede single van 2025. Hij onthult meer van het sprookje dat hij al heeft aankondigd bij zijn laatste release How To Live Forever, die sinds de release in februari meer dan 50.000 streams heeft gekregen. Ook is Culi. geselecteerd voor Popronde 2025.

De nieuwe single heet Control. Culi. zelf vertelt over hoe het uit zijn koker is komen rollen. ,,Heb ik überhaupt controle over welke beslissingen ik neem? Zijn deze ideeën van mij? Vind ik wel leuk, wat ik leuk vind? Of is het gewoon hoe ik geconditioneerd ben door mijn omgeving, mijn genen, biologie, mijn opvoeding? Het maakt niet uit wat ik doe, want iemand vóór mij heeft dat al eerder gedaan. Elke gedachte die ik denk, is al eerder gedacht. Dit zijn vragen die me altijd bezighouden en dat zullen blijven doen”, zegt hij zelf over de nieuwe single.

Lemon

Een ode aan de koningin van Instagram. Of toch niet?

Gedisciplineerd werkt Lemon verder. Het typerende nedchester geluid wat de band maakt, komt ook nu weer tot uiting op de vijfde single. Lemon wil elke maand een single uitbrengen, waar het tot nu toe goed in slaagt. De nieuwe single heeft de veelzeggende titel Insta Queen.

Deze keer niet de gastvocalen van Cath Coffey, maar het stemgeluid van Ralf Hesen. Het nummer knalt uit de startblokken, met vocals die direct je aandacht grijpen. Nog voordat de band echt losgaat, steelt zanger Ralf Hesen de show met: “She’s posting pictures” gevolgd door “She wants to be seen. She needs your attention, though she's barely seventeen”.

Hoewel de Insta Queen nog superjong is, weet ze precies wat ze doet-en ze geniet er met volle teugen van. Verderop in de song verschuift de spotlight naar een van haar volgers, die compleet in de ban raakt van alles wat ze deelt. Lemon laat het aan de luisteraar over wat die vindt van de queen en haar trouwe fan.

In deze track is een hoofdrol weggelegd voor een vintage Hammond-orgel a la The Charlatans (UK). Het is dan ook geen toeval dat de band eerder hun voorprogramma heeft verzorgd.

Sterre Nacca

Het mooie moment waarop je nog niet alles zeker weet, maar het wel wil voelen

Onbekend kun je de Nederlandstalige droompopact Sterre Nacca niet meer noemen. Ze neemt je mee in haar wereld door middel van haar eigenzinnige geluid, kwetsbare verhalen en even dromerige live-gitaarmelodieën en synthesizers, geproduceerd door haar broer Dani.  Eerder heeft zij al in het voorprogramma gestaan van Selah Sue. Sterre brengt eigenzinnige singles uit als Oversteken en Zandkastelen. In maart van dit jaar is haar eerste single van 2025 Waar Gaan We Heen verschenen. Niet zonder een reden, want op dit moment werken Sterre en haar broer aan hun eerste project samen, wat langzaam dit jaar vorm begint te krijgen.

Voelt Alsof Ik Dans voelt als het begin van een nieuwe liefde. Het heeft een droompopgeluid met engelachtige vocals, poppy synths en live gitaar die het licht en dromerig maken. Het nummer gaat over liefde durven toelaten, jezelf openstellen en loslaten, met de hoop dat de ander met je mee beweegt. Een ode aan dat spannende, mooie moment waarop je nog niet alles zeker weet, maar het wel wil voelen.

Merle

Een dromerige ode aan vervreemding, twijfel en verlangen

Het is met rokende gympen om hier de metafoor te gebruiken met de single Is Dit Echt van Merle. Het is de opvolger van Waarom Ik Zo Ben die Merle eind maart heeft uitgebracht.

Met haar nieuwe single Is Dit Echt wil singer-songwriter Merle een gevoelige snaar raken. Het nummer gaat over twee mensen die emotioneel uit elkaar drijven—terwijl ze juist dichterbij willen komen. De single ademt dat ook uit. De centrale vraag die bij de titel van de single hoort, echoot tussen twijfel en hoop, in een poging om verloren verbinding terug te vinden.

Merle heeft het nummer geschreven vanuit haar eigen ervaring in een toxische relatie. Samen met producer Rowyn van Wijnen probeert ze een intiem geluid te creëren met een subtiele two-step beat, waarin melancholie en kwetsbaarheid centraal staan. De sfeer is dromerig en reflectief.

Elena Jolie

Klassieke elementen in moderne songwriting

Met de ziel van een dichter en de visie van een filmmaker begin Elena Jolie haar carrière achter de piano op vierjarige leeftijd. Ze doet mee aan verschillende nationale pianowedstrijden met klassieke stukken, ze ontwikkelt later een diepe liefde voor zingen. Sinds haar twaalfde volgt Elena klassieke zangles en neemt ze deel aan klassieke zangwedstrijden als contralto (lage stem). Diep in haar hart weet ze dat ze een dieper doel in de muziek heeft dan de klassieke muziek haar toelaat te ontdekken.

 Vanaf haar negende schrijft ze gedichten en verbetert ze haar vaardigheden door elke dag te schrijven. Haar liefde voor poëzie komt tot bloei als ze op zeventienjarige leeftijd een roman schrijft tijdens een honoursprogramma op haar middelbare school. Een paar jaar later besluit ze singer-songwriter te worden nadat ze Lana Del Rey live heeft gezien. De avond dat ze haar live ziet, verandert er iets in haar: dit is wat ze gewoon moest doen, en er is geen weg terug of logische verklaring voor. Na een jaar lang onophoudelijk naar open podia te zijn gegaan, feedback te geven bij open mics en te hebben gezocht naar haar eigen pad binnen de muziekindustrie, ontmoet ze onderweg de juiste producer die haar visie begrijpt: van haar leven een kunstwerk maken door dromerige en dramatische instrumenten aan haar muziek toe te voegen en haar muziek een meeslepende ervaring te maken.

Naast dit alles is Elena ook nog eens verhuisd en wel van Utrecht naar Amsterdam. Aan Withdrawal Symptoms zit een geschiedenis. De single met dezelfde titel heeft ze al in februrai van dit jaar uitgebracht. Door het overlijden van haar vader die ze als meisje op twaalfjarige leeftijd heeft meegemaakt, zijn rouw en verlies al van jongs af aan een rode draad in haar leven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Elena de vijf rouwfases heeft doorlopen waarover ze schrijft en die ze in haar kunst wil verwerken. In de volgorde van de EP vertegenwoordigt elk nummer een rouwfase: ontkenning, woede, onderhandelen, verdriet en acceptatie. Elena noemt haar muziek 'poëzie in beweging', omdat de muziek de intonatie en betekenis van de woorden volgt. Hoewel de woorden Elena's muziek domineren, is het filmische geluid van de EP onmiskenbaar. ,,Als ik niet huil tijdens het maken van mijn eigen nummers, is er geen reden om ze af te maken”, zegt Elena. Voel het, en voel het allemaal: er is geen ontkomen aan.