Baroque pop-artiest Daisy Bellis presenteert met trots haar EP A Dragonfly’s Kiss, waar ze een verzameling van vijf nummers die de thema’s vrouwelijkheid, transformatie en zelfontdekking verkennen. De libelle, een symbool van verandering en groei, vormt de rode draad in deze muzikale reis. De EP, geproduceerd door Lars Broekhuijse.
Daisy Bellis weet met de eerder verschenen de singles Goddess Of Love en Strange Blood landelijke aandacht te trekken. Met haar kenmerkende combinatie van etherische vocalen, krachtige percussie en delicate pianomelodieën, creëert Daisy Bellis een meeslepend geluid. Iets wat ze al heeft laten zien tijdens haar optredens in de voorronde en de finale van de Rob Acda Award in 2023. Realiteit en mythe komen samen en als je even niet beter weet, is het de moderne versie van Kate Bush en zit Florence And The Machine aardig in de buurt. Daisy Bellis vertelt op A Dragonfly’s Kiss een verhaal: van een ode aan vrouwelijke kracht en een diepe verbinding met de natuur tot een stem die zich losbreekt en ruimte opeist. Baroque maar ook sterk symfonisch.
De EP bevat twee nieuwe liedjes. Funny is een krachtig en direct nummer over het gevoel niet begrepen te worden. ‘Funny how you can say I’m so quiet,’ terwijl de stilte die anderen ervaren, in jou ontbreekt. Midgard vertelt over je niet thuis voelen in de mensenwereld: ‘I found myself in Midgard, the world is strange in my heart,’ en toch proberen een plek voor jezelf te creëren. ,,A Dragonfly’s Kiss gaat over het omarmen van verandering. De libelle leeft haar leven in verschillende gedaantes en beweegt moeiteloos tussen water en lucht. Die transformatie wilde ik vangen in deze EP," vertelt Daisy Bellis.