The Planet x Poing: een uitgespeeld queer utiopa waar heel de dansvloer wel bevriend lijkt The Planet x Poing: een uitgespeeld queer utiopa waar heel de dansvloer wel bevriend lijkt

“Hey there”, komt er met een flaneur vanuit de deurhost. Wie vaker op de dansvloer staat kan wellicht een kleine interne error hebben: “is dat niet Diora?” Jazeker, maar vanavond als vaste deurhost van queerfeest the Planet. Een allerliefste bewaker voelt vriendelijk in de zakken en met een fijne avond gewenst van de Zuid-Afrikaanse DJ is de enige tussenstop de kluisjes voordat we het dreunende gebonk achterna kunnen hollen.

Het mag bloot of lekker aangekleed, je moet vooral jezelf zijn: in alle kleuren, vormen en maten. Als de Amsterdam-based Smother begint, is aan haar muziekkeuze niet te merken dat ze het feest opent. Van alles komt voorbij zolang het maar hoog, hoog duwende platen zijn. Een beetje sassy-pop techno en rave-plaatjes slingeren in het rond. Maar om 21.30 wordt het een stuk stiller. Duister en geheimzinnig valt een cape over het gezicht van een performer die in een hoekje de ruimte claimt. Of afzweert beter gezegd, namelijk Barros. Intiem, ontdekkend en vooral heel kwetsbaar stelt de Braziliaanse zich door de rook op. Het is een moment van rust waarin een ijzige blik om toch ambient-achtige sound de zaal echt even op pauze zet. Dan is DJ Slimfit aan de beurt, gedurende het feest zie je haar als Sammie (die extra euforisch is want het is haar verjaardag!) in de rol van organisatie (marketing) de vloer over hollen maar zodra ze zelf begint is het hyper, hard en bouncy. Zelf weet ze ook achter de draaitafel haar dansvloer te maken en vliegen die 2,5 uur snel voorbij.

Er zijn meerdere verhoginkjes en die zijn niet om gezien te worden maar om jezelf te laten zien. Een ronde stage links voor de paaldanser en middenachterin een andere om lekker zelf op te dansen. Alhoewel het publiek queergericht is, danst eigenlijk aller hier rond. Flinta vanuit The Planet, queer vanuit POING, of een mengelmoes van de twee natuurlijk. Maar moeten we het eigelijk wel zo strak indelen? Kan dit niet gewoon een samensmelting zijn van excentriekelingen die geweldig kunnen dansen en uiterst goed zijn in zichzelf zijn?

Whoops, dat gesprek komt toch sneller dan je denkt bij de chillhoek. Voor wie moet plassen moet daar eventjes de tijd voor nemen, er staat een flinke rij. Maarja, boeien, iedereen is hier zo gezellig met elkaar dat die 20 minuten wachten zo voorbijgepraat zijn. Uit de wc op rechts is daar ook meteen een goeie loungebank te vinden. Menig So You Think You Can Dance-jurylid kan jaloers zijn op de grondige dansanalyse die wordt gegeven door een chillende bezoeker op de bank.

Voor een bpmtje van bijna 150 als instapmodel moet je niet bang zijn en helemaal niet als de gogo dansers daarop losgaan. Even een korte opsomming van de hyperintense, knallende set van Sukubratz. Não Se Assuste - Jensen Interceptor heeft een dubstep-achtige bassline en het publiek kan het tempo gek genoeg best bijhouden. Terwijl de dansers er niet per sé bewust van onder de indruk zijn, is het lichtwerk dat hen in de spotlight zet zeker (!) benoemingswaardig. Het roze licht weerkaatst perfect en ook tijdens de performances en paaldanssessies weten de stralen goed zijn doel te vinden. Op het hoogtepunt van de Spaanse DJ zitten er zo’n 6 dansers om de paal heen verwikkeld. De (geboekte) professioneel paaldanser kijkt vanaf de zijkant graag even mee. Zelf aan het warmdansen in een lange sexy jas, de paal wordt alvast heet gemaakt door de anderen.

Een boilerroom duo staat hierna te draaien, maar vanavond wel even gescheiden. Om 02.02 staat Safety Trance achter de tafel. Petje met goeie glitters, blik op focus. De bas wordt erop geramd en vrijwel elke maat klinkt als een tik van de cuebutton. Een gigantische boa wordt gekieteld en geslingerd ergens achter de DJ-booth terwijl Safety de ene na de andere beuker erin gooit. Een rauw diepe techno plaat slaat als een zweep de zaal in. DJ Babatr met Revolution is hiervan de schuldige. In de tussentijd wordt er met de slierten van een hoofddeksel een veilloze dansmove bedacht en is de zaal alleen maar bezig met elkaar. De borrelende zaal is om 3.30 nog in topvorm als Toccororo aan het werk is. Al helemaal als ze op de booth gaat staan en een geweldige bos haren boven het hooft slingert. En ook in muziek worden dikke elastiekjes aan basgeluiden met raptor house de zaal in gelasso’t. Een avond waarin een dansvloer 10 uur lang heet is geweest, sexy dansen en lief zijn voor elkaar geen seconde bij elkaar weg zijn geweest is met de aflsluiter van de Spaanse DJ helemaal rond.

Op internet laten de lyrische comments op Reddit (de enige echte graadmeter!) zien hoe blij iedereen was met het feest. “Ik ging altijd naar POING en bezoek sinds het is gesloten is elk feest.” Of “het vetste was het begin van de avond en de zaal nog niet gevuld was maar we met elkaar een geweldige sfeer zetten”. Emma en Mark kijken hopelijk to trots als een pauw terug op hun (helaas tijdelijke) euforische queerwereld.