Melle’s meesterwerk: meer dan alleen een optreden Melle’s meesterwerk: meer dan alleen een optreden

Voordat Melle Boddaert, beter bekend als Melle, het podium beklimt, begint zijn verhaal in Leiden. Al op jonge leeftijd wordt zijn liefde voor muziek, en voor verschillende instrumenten in het bijzonder, zijn vaste metgezel. Op vijfjarige leeftijd neemt hij zijn eerste cello les en leert hij zichzelf tegelijkertijd ukelele spelen. Niet veel later begint hij met het schrijven van Nederlandstalige liedjes en het geven van liveoptredens. Na de middelbare school versnelt zijn muzikale reis als hij gaat studeren aan het Conservatorium van Haarlem. In het tweede jaar van zijn studie vormt hij een band onder zijn eigen naam.

Het is echter niet de eerste keer dat hij lid wordt van een schoolband. Al in 2015 vormt hij samen met zijn schoolvrienden Niels, Lucas en Marijn de band Eleven. Uit die samenstelling is trombonist Niels Jacobs blijven hangen, voornamelijk om regelmatig mee te spelen. Daarnaast bestaat Melle’s huidige band uit voormalige klasgenoten van het conservatorium. Samen met drummer Ties Voskamp, gitarist Max Warmerdam en bassist Jari Stoppelenburg heeft de band sinds haar oprichting al behoorlijk wat meegemaakt.

In 2019 winnen zij bijvoorbeeld de Nobel Award met een optreden op het grote podium. Een jaar later brengen ze hun eerste EP uit, genaamd Y. Slechts een jaar daarna volgt een tweede EP, met daarop de radiosensatie On The Road. Later dat jaar reist Melle door heel Nederland voor het landelijke, rondreizende muziekfestival Popronde, waar hij uitgroeit tot de op een na meest geboekte artiest. Om 2021 af te sluiten, wint hij de finale van het Mooie Noten Festival (de Amsterdamse popsongcompetitie voor singer-songwriters) en brengt hij een nieuwe single uit. Enkele maanden later verschijnt een derde EP, en eind 2022 tekent Melle een platencontract bij V2 Records.

Momenteel zijn we twee jaar verder en heeft Melle eindelijk zijn debuutalbum uitgebracht. Begin dit jaar staat hij in het voorprogramma van Douwe Bob, waar hij speelt voor meer dan 30.000 mensen. Dat succes brengt hem naar een uitverkochte headline clubtour in het najaar van 2024. En precies daar bevindt iedereen zich nu.

Er is geen voorprogramma, en het concert begint over enkele minuten. De Bovenzaal van Paradiso vult zich langzaam van voren naar achteren. De muziek die eerder door de speakers klinkt, stopt plotseling. De lichten worden gedimd. Er verschijnt rook op het podium. Een piano staat klaar, onzeker of je de toetsen moet troosten of vrezen. Stilaan nemen de bandleden hun plek in achter hun instrumenten. Melle sluit als laatste aan, met een microfoon in zijn hand en een ukelele rustend op zijn borst. De show is begonnen.

Alles wijst erop dat dit een bijzondere avond is voor de muzikant, van zijn feilloze stem tot zijn aanstekelijke charisma. Na de eerste twee nummers neemt Melle de tijd om het publiek toe te spreken, een zaal gevuld met vrienden, familie en nieuwe gezichten. ,,We begonnen ooit met spelen in barretjes en kroegen, dus het is heel gaaf om dat nu te mogen doen voor een volle zaal”, zegt hij. Waar de band misschien het gevoel heeft dat de opkomst een cadeautje is, weet het publiek dat de echte schat ligt in de oprechtheid die het podium vult.

Als Melle de controle over de natuur heeft, voegt zijn derde gast daar een sprankelende magie aan toe. De twee kennen elkaar al veel langer, en dat is duidelijk te zien in het wederzijdse vertrouwen tussen CHARLOT aan Melle. Ze spelen twee nummers, begeleid door het pianospel van de multi-instrumentalist, waaronder Sometimes I Still Live In My Head. Dit nummer is eerder op CHARLOT’s nieuwe album verschenen, maar kent ook een alternatieve versie die voor een andere release is opgenomen.

Je kunt denken dat de avond nu bijna ten einde loopt. Niets is minder waar. De groep op het podium heeft duidelijk andere plannen. Kijk maar rond in de zaal, de interactie met het publiek is nog lang niet voorbij.

Melle kondigt de encore aan, maar maakt meteen duidelijk dat hij zelf niet van het podium gaat. Hij kiest ervoor om ‘gezellig bij ons’ te blijven. Met overtuiging vraagt hij of er ruimte kan worden gemaakt in het midden van de zaal. Er is namelijk nog een liedje dat hij graag wil spelen, één op één, met gitarist en zonder afleidingen. Voordat ze beginnen met Life Is Too Easy On Me, deelt Melle zijn wens om voor de rest van zijn leven muziek te mogen maken. Het nummer wordt ingezet. De avond is nog niet voorbij.

Zo is er nog één laatste verrassing: een duet met zangeres néomí (Neomi Speelman) van hun gezamenlijke nummer How Does It Feel To Be You. Dit lied liet geen enkele steen in het optreden onaangeraakt. Het vormt de perfecte herinnering aan donderdagavond 12 december. Melle’s avond in Paradiso is namelijk niet zomaar een show, maar een viering van de connectie en hoop die verscholen ligt in de melodie van elk nummer dat hij schrijft.