Sfeerverslag Noord Sessions: POM, Modern Rituals en Cassels Sfeerverslag Noord Sessions: POM, Modern Rituals en Cassels

Om tien uur, wanneer het indoor skatepark sluit, begint de vijfkoppige band POM met spelen. Na het horen van de eerste noot kruipt het publiek naar voren en staat iedereen knus naast elkaar ondanks de ruimte van de zaal. Ook mensen die net klaar zijn met skaten besluiten toch even te blijven hangen bij het horen van de fuzzpop geluiden. 

Wat gelijk opvalt is het plezier dat de band heeft in het spelen van hun nummers. Er wordt onderling gelachen en bandleden zoeken elkaar op om hun genot te delen. Dit werkt aanstekelijk op het publiek want al snel verschijnt er een glimlach bij veel mensen. Ook de muziek sluit hierop aan, feel good muziek maar dan net iets anders. Dit past bij het huiskamer gevoel dat het podium uitstraalt. De dromerige stem van de zangeres klinkt speels en gecontroleerd, iets wat goed werkt in combinatie met het geluid dat de andere bandleden creëren. Na een paar nummers beginnen de eerste hoofden mee te bewegen op de muziek. Mensen lijken de stijl van POM wel te voelen en gaan er in op. Tijdens het laatste nummer, ‘Down The Rabbit Hole’ loopt de zangeres het publiek in en ook een van de gitaristen zoekt de toeschouwers op. In eerste instantie lijkt iedereen wat verbaasd maar al snel wordt deze actie gewaardeerd en is het vooral heel gezellig.

Vervolgens is het de beurt aan de Britse band Modern Rituals. Waar het bij POM nog dromen en genieten was, is het Modern Rituals die je gelijk terug klapt in de realiteit. Met de opener wordt het publiek bijna weggeblazen door het oorverdovende geluid dat uit de versterkers komt. Dat er eerder over deze band werd geschreven als ‘een rauw geluid dat de versterkers bijna mishandeld’ is dan ook geen wonder. Dit is niet per se een minpunt maar zorgt toch voor enige verwarring bij het publiek. Ondanks dat het een stuk rustiger is geworden speelt de band met volle enthousiasme. 

De emoties en agressie van de zanger zijn duidelijk terug te horen in zijn stem. Daarbij doet het denken aan Hardcore Punk van vorige decennia. Het geluid van Modern Rituals komt wat pessimistisch over en is geen makkelijke muziek om op te moshen of dansen. Voor de zaal lijkt de switch van feel good muziek naar ruige pessimistische hardcore toch te veel en komt de band niet helemaal tot zijn recht. De bandleden zitten er niet over in en spelen zonder zorgen door. Eigenlijk past de wat lege zaal goed bij de deprimerende uitstraling van de muziek. Als de band somberheid en eenzaamheid over wilde brengen, is dat zeker gelukt.

De twee broers uit Oxford die samen Cassels vormen mogen deze avond afsluiten. Tijdens de soundcheck wordt er gefluit van vogels afgespeeld, een voorproefje van wat er komen gaat. De broers openen sterk en laten zien dat je met een gitaar en drums al een ijzersterk geluid kan produceren. Het doet denken aan garage rock met een blend van punk en pop. Na het eerste nummer zegt de zanger en gitarist heel bescheiden ‘’cheers’’ met zijn Britse accent. Vervolgens vertelt hij over zijn eerste ervaring in Nederland en hoe verbaasd hij is dat je in de meeste coffeeshops helemaal geen koffie kunt halen. Het publiek lacht volmondig en zo blijkt dat Cassels niet alleen talentvol is in de muziek, maar ook in entertainen. 

Ook bij de opvolgende nummers is het charisma van de twee ontzettend aanstekelijk. Dit zijn broers die zeer goed op elkaar zijn ingespeeld en samen een heerlijk duo vormen. De drummer lijkt naarmate de avond vordert steeds sneller en ruiger te spelen. Na ongeveer tien minuten vliegt er een klein stukje van het drumstel af. De zanger weet het moment niet ongemakkelijk te maken. Zo vertelt hij als grapje dat hij misschien toch maar een andere drummer had moeten vinden die minder agressief speelt. Wederom een opmerking die goed valt bij het publiek. Ook benoemt hij dat dit het eerste concert is waar hij speelt met geluiddempende oortjes. Ook hierop heeft de zanger een leuke opmerking: ‘’Ik weet niet eens of jullie nou moeten lachen of me maar een lul vinden.’’ 

Aandacht van het publiek is er zeker. Het is lastig niet mee te gaan in het charisma en speelse gedrag van Cassels. De zaal beloont dit door de volle aandacht te geven aan het optreden. Ook wordt er voor het eerst op de avond voorzichtig gedanst. Met name het nummer ‘Hating is easy’ zorgt voor beweging. Waarna het laatste nummer is gespeeld lijkt iedereen wat teleurgesteld te zijn dat het nu al afgelopen is. Het lijkt er in ieder geval op dat dit een band is die het nog ver kan gaan schoppen.