Op de helft van de lange reeks van 36 poprondeshows die Yip Roc speelt vindt de band een half uur de tijd voor een interview. We spraken de band onder andere over de vibe van de muziek, backstage droogneuken en de dynamiek in de band.

Roekeloos handelsmerk

Jorn ten Ham, frontman van Yip Roc, lacht als hij uitlegt dat backstage droogneuken voor de eerste popronde show in Nijmegen leidde tot een gat in zijn hoofd. De drummer van Yip Roc, Kasper de Boer, kijkt serieus en zegt: “Dat had de show kunnen verpesten.” Jorn lacht als een boer met kiespijn: “Ja, het was heftig, zo een halfuur voor de show. Ik ben maar doorgegaan met bier drinken en heb gewoon opgetreden.” Die roekeloze en volgens toetsenist Chrissie Quast soms ‘gekkige’ sfeer is het handelsmerk van de band. Met opblaaskrokodillen, tatoeages op Jorn’s schenen en schaars geklede bandfoto’s probeert Yip Roc zich te onderscheiden van de vele anderen in het vak.

Eigen energieke stijl

Bassist Tobias Kolk legt uit dat oude imago’s soms toch blijven plakken: “We hebben anderhalf jaar geleden een keer gezegd dat je ons kan vergelijken met een kruising tussen The Doors en Arctic Monkeys, maar dat is niet meer echt zo. We hebben nu een eigen energieke stijl.” Kasper vult aan: “We hebben als band een keuze gemaakt over hoe we erbij willen staan. Met de bandfoto’s vinden we het leuk om het wat gekker en seksueler aan te pakken dan in foto’s die zo sfeerloos bij een industrieel gebouw gemaakt zijn.”
Het net wat gekker en energieker aanpakken brengt vermoeidheid met zich mee. Chrissie gaapt: “Ik moet nog heel even wakker worden jongens.” Jorn is afgestudeerd aan de Herman Brood Academie, de andere drie bandleden studeren dit jaar af aan het conservatorium in Amsterdam. Tobias “Dat is nu wel even heavy, na zo’n Poprondeweekend is er geen tijd om even te landen en zijn we kapot.”

Groepsdynamiek is de succesfactor

In de shows doet Yip Roc er alles aan vermoeidheid te verbergen. De band is trots op de live performance. “We hebben een soort stuiterbal-vibe met z’n allen”, lacht Jorn. Chrissie sluit zich knikkend bij deze uitspraak aan: “Je kan je liedjes wel spelen, maar zeker in de popmuziek zijn er nog zoveel elementen die een enorme rol spelen. Wat je aanhebt, hoe je je gedraagt, en de verhoudingen tot elkaar. Als mensen naar muziek luisteren is het toch ook een beetje een lifestyle. In ons geval is dat een energieke lifestyle.” Vier jonge en wilde mensen, allemaal goede vrienden met elkaar: verhoudingen die zouden kunnen leiden tot gebrek aan focus en professionaliteit. Volgens Jorn is deze dynamiek vooral een succesfactor: “We spelen met elkaar, zijn bezig met elkaar en houden van elkaar. Dàt maakt de shows energiek.”

Liefdesliedjes

“Onze liedjes gaan ook bijna altijd over de liefde” vertelt Jorn, bijna wat beschaamd. “Ik probeer het nooit zo ongenuanceerd op te schrijven. Soms probeer ik de kern, de onzekerheid in de liefde, te omzeilen door gekke woorden te gebruiken. Ik wil dat je het nummer drie keer kan horen maar dat je nog steeds niet precies snapt wat er gezegd wordt. Ik probeer het liefst duizenden wegen uit die allemaal naar Rome leiden.” Tobias: “We willen het voor de hand liggende omzeilen, ook in de muziek. Na een uurtje spelen zegt Chrissie meestal dat het kut is en dat we het gewoon helemaal anders moeten aanpakken.” Alle jongens kijken naar Chrissie. Chrissie: “Ik wil meer kleur en persoonlijkheid aan een song geven dan wanneer een amateur het zou spelen.” De bandleden voelen zich allesbehalve amateurs en zijn druk en serieus bezig met uitbreiden. Tobias: “We hopen op Noorderslag te mogen spelen en brengen binnenkort een EP uit. We willen gewoon vooral veel spelen, want live is onze sterkste kant.” Chrissie knikt en zegt: “Er komt tijdens optredens veel persoonlijkheid naar boven. Je ziet onze mooie gezichten, en soms trekken we ons shirt uit.”