De jonge honden van The Kaak mochten de avond aftrappen. Het duo heeft duidelijk opgelet tijdens de punklessen op de school des levens. Niet alleen weten ze hoe je oude punk maakt (denk aan Stiff Little Fingers meets The Buzzcocks) maar is zanger en gitarist Buster ook zeker niet op zijn mondje gevallen. Met enige regelmaat ontstaan er leuke één tweetjes tussen hem en het publiek. Niet altijd even vriendelijk, maar altijd hilarisch. Buster blaft gelukkig niet alleen, hij bijt ook nog. The Kaak weet als eerste band direct al een moshpit voor elkaar te boksen, iets wat nooit onverdienstelijk is.
Wat een single release en 10-jarig jubileum had moeten worden eindigde als laatste hoera voor de punkdiva’s van Fuz. Gelukkig zetten de dames er geen punt achter zonder eerst nog even Paradiso op zijn kop te zetten. Het was een avond vol ouwe rockers, jonge punkers, blaffende honden en geen tandeloze tijger in zicht.
©
Iris Neline Kuit
©
Iris Neline Kuit
©
Iris Neline Kuit
Na The Kaak is het de beurt aan Johnatan Rex om de zaal weer een klein beetje te doen afkoelen. De zelfbeschreven post-punk-blues-rock band was wel een vreemde tweede keuze, vooral nadat de zaal net een beetje was opgewarmd na het gitaargeweld van The Kaak. Gelukkig is de duidelijk door Nick Cave geïnspireerde band heerlijk om naar te kijken en luisteren. Zowel de muziek als de outfits zijn van hoge kwaliteit en het publiek headbanged dan ook zachtjes mee op de rauwe randjes van de dromerige liedjes.
©
Iris Neline Kuit
Na Rex is het eindelijk de beurt aan Fuz. Ondanks dat het de laatste show voor Fuz is, doet de band veel voor het eerst. Zo praat zangeres Savannah naar eigen zeggen voor het eerst met het publiek en hebben ze eindelijk die zelfgemaakte outfits aan waar ze het al jaren over hebben. Fuz speelt gedurende de show van alles en nog wat uit hun 10-jarige carrière. Om het geheel nog wat extra flavour te geven heeft Fuz de mensen van Nightclub Disaster ook uitgenodigd, die met hun dansmoves en extravagante looks de avond nóg even iets kleurrijker komen maken. Als Fuz ergens middenin de set hun nieuwe single gaan spelen, ga je je toch afvragen waarom ze juist nu de stekker uit de versterker trekken. Het is namelijk het beste wat we tot nu toe van Fuz hebben gehoord, wat deze laatste gig een toch ietwat bitter randje geeft.
Claw Boys Claw mogen de avond komen afsluiten. De zaal is inmiddels halfleeg omdat een groot deel van het publiek na Fuz is vertrokken. En dat is erg jammer voor de mensen die naar huis zijn gegaan, want oh wat kunnen deze bijna bejaarde mannen nog rocken! De zaal staat in no time op zijn grondvesten te schudden en voorin staat een groot gedeelte van de overgebleven gasten compleet los te gaan. Binnen de korste keren vult de zaal zich dan ook weer met nieuwsgierige gasten van de silent disco die gelijktijdig in de grote zaal plaatsvond. De heren van Claw Boys Claw zijn dan misschien wel op leeftijd, maar hun jeugdige karakter zijn ze niet verloren. Halverwege de show springt zanger Peter te Bos de zaal in om de paar nog niet door demonen bezeten gasten een vriendelijke reminder te geven dat het tijd is om te dansen. Claw Boys Claw brengt de al knetterde avond tot een knallend einde, wat het helaas wel extra bitter maakt dat dit de eerste maar ook laatste keer Fuzfest was.
©
Iris Neline Kuit
©
Iris Neline Kuit