Nog steeds veel aandacht voor de regio op Luna Pop

Enkele bands springen eruit

tekst: Jochem Boom - foto's: Jochem Boom en Maikel Beers ,

De Waerdse Tempel organiseert sinds 2008 het gratis festival Luna Pop. Voor de editie van afgelopen zondag werd het festival naar een hoger plan getild door de boeking van twee internationale dance acts. Maar Lunapop blijft toch vooral een showcase festival van regionale bands.

Enkele bands springen eruit

Het programma van deze derde editie van Lunapop zit bomvol. Op het hoofdpodium binnen spelen de Noord-Hollandse bands die door elf poppodia uit onze provincie zijn afgevaardigd. Buiten is het lastig om stil te staan, want daar draaien een keur aan artiesten de hele dag techno en electro. 

Voor de liefhebber van de betere liedjes is het al vroeg smullen. Alasca opent de middag met ingetogen indiepop. De band komt schuchter en een beetje verlegen over, maar dat doet zeker geen afbreuk aan de muziek.

Na deze ingetogen opening zakt het niveau van de bands helaas een beetje. Pas bij het door de Waerdse Tempel zelf geselecteerde Wet T-shirt Contest gebeurt er weer wat op het podium. De band is duidelijk geïnspireerd door de rapfunkrock van de vroege Red Hot Chili Peppers. De Heerhugowaarders geven er gelukkig een heel eigen, energieke draai aan. Het geluid gaat dankzij de toevoeging van saxofoon meer richting de funk dan de rock.

Een beetje een vreemde eend in de bijt is Steed. Als enige lokale band op Luna Pop heeft Steed al een aardige carrière op zijn naam staan. Zo speelde het viertal eens in Paradiso en verzorgden ze het voorprogramma van The Madd en El Pino & The Volunteers. Het is dan ook niet gek dat Steed gelijk overtuigt. De strakke op Britse leest geschoeide rock knalt er lekker in, maar kent vervolgens ook wat minder spannende momentjes. Gelukkig verrast Steed door bij een aantal nummers een heuse blazerssectie in te schakelen.

Het is een raadsel waarom Lucky Luke Strikes Back haar naam heeft veranderd in Our Minor Fall, maar gelukkig is de muziek nog steeds hetzelfde. De liedjes van frontman Luuk zijn klein en worden gelukkig ook klein gebracht. De begeleiding bestaat enkel uit viool en akoestische gitaar. Voor de gelegenheid speelt gitarist Alex van The Electric Jets mee op electrische gitaar. De galmende gitaar blijft subtiel op de achtergrond en past eigenlijk  veel beter bij het geluid van de band dan de piano die in de normale bezetting te horen is.

Het einde van de avond staat in het teken van funk. Coco Bongo and the Bonfire Ranch of Love is in de regio alom bekend. De Schagense band is iedere maand te zien in Victorie en speelde zelfs al in de magneetbar op Lowlands. Ook in de Waerdse Tempel voelt Coco Bongo zich thuis. De groep overtuigt met een eigenzinnige mix van funk, pop en rock. Een waardige afsluiter van deze editie van Lunapop.

Gezien: Luna Pop
Waerdse Tempel, Heerhugowaard, 6 juni 2010