Een goed gevulde kleine zaal van de Patronaat wacht gespannen op wat komen gaat. Is de band gegroeid? Hoe sterk is het nieuwe songmateriaal? Gaat de band het optreden van anderhalf jaar geleden op Bevrijdingspop – waarmee de band zich voorstelde aan de eigen stad – overtreffen?

Met een luid onthaal van het publiek betreden de vijf heren van Heist vol zelfvertrouwen het podium. Wat opvalt is dat er veel zorg besteed is aan de aankleding van het podium. Heist heeft zijn eigen lichtshow meegenomen en op de achtergrond een professioneel projectiescherm opgehangen. De band zet het publiek direct op scherp door een explosief openingsnummer in te zetten.

Gedistingeerd
Ondanks de groovende riffs en knallende drums blijven de heren qua podiumpresentatie gedistingeerd op de achtergond. De minimalistische lichtshow (een soort lichtpeertjes aan bungelende snoeren) in combinatie met de dynamische rock muziek doen het werk. Het is een typische ‘rockstar in spé’-houding, die de band niet misstaat.

De vaart wordt er gedurende het concert goed ingehouden. Geen geouwehoer maar spelen, lijkt het devies. Zanger Alex Krottje houdt zijn praatjes tussen de nummers kort en bondig, zoals het hoort bij een band die krachtig genoeg communiceert door middel van de muziek. Een mooi moment is als hij halverwege het optreden aangeeft erg onder de indruk te zijn van het publiek dat in groten getale naar zijn band is komen kijken.

Professioneel
Alles lijkt te kloppen bij Heist. De songs, de podiumpresentatie, de houding van de band. Het is verzorgd en professioneel. Hoewel het optreden, inclusief toegift, toch dik een uur duurt, lijkt de band weer net zo snel te verdwijnen als dat ze gekomen is. De pessimistisch ingestelde muziekavonturier/purist zou wellicht zeggen dat het geheel teveel klopt en er weinig aan het toeval wordt overgelaten.

Veel stukken zouden een op een overgenomen zijn uit de tijd dat pak hem beet groepen als Alice In Chains of Soundgarden hip waren. Lang geleden dus. Maakt dat Heist achterhaalt en niet meer van belang voor het clubcircuit?  Absoluut niet. Wat Heist doet, doet Heist goed. Dat klinkt een beetje als ‘WC-eend adviseert WC-eend’, maar wie de band gezien heeft tijdens dit optreden, en met name tijdens de toegift van de show, weet wat bedoeld wordt.

Nu hopen dat de debuut-cd wordt opgepikt en dat tijdens het veroveren van de rest van Nederland het publiek zich net zo hartverwarmend opstelt als in thuishonk Patronaat. 

Gezien: Heist (cd-presentatie)
Patronaat (kleine zaal), Haarlem, 12 november 2009