Ill Niño mist sneltreinvaart

Drie uur lang keihard beuken zonder concessies

tekst: Jochem Boom - foto's: David Ruijgvoorn ,

Het Amerikaanse Ill Niño bestaat inmiddels bijna tien jaar en laat begin 2009 het Europese vasteland nog maar eens horen waar ze voor staan. Dat deden ze niet alleen. Samen met landgenoten God Forbid braken ze het Patronaat in Haarlem vakkundig af.

Drie uur lang keihard beuken zonder concessies

Jammer genoeg mogen de Amsterdammers van Demia door de opgelopen vertraging maar drie nummers spelen. Krachtige gitaarriffs overheersen, in tegenstelling tot de hoofdacts van vanavond weet Demia echter ook hier en daar een leuke solo in de nummers te verwerken. Dat deze nummers een zeer goede indruk achterlaten werkt zeker in het voordeel van de band. Dat de band ook een erg energieke show neerzet helpt daar alleen maar aan mee.

Door de korte show van Demia valt de uitloop mee, maar het geluid is daarentegen de rest van de avond niet veel soeps. Vooral over het volume werd aan het eind van de avond nog lang geklaagd.

Ondanks de geluidsproblemen geeft God Forbid een zeer strakke strakke show. Het gapende gat in het publiek, waar het ene na het andere bezwete en door botsingen geteisterde lichaam langsvliegt, beslaat al een flink deel van de zaal. En dat is niet zo gek, want God Forbid weet dondersgoed waar ze het publiek blij mee maken, namelijk loeistrakke metal zonder enige franjes. Dat de band misschien ietwat te routineus door de setlist heen speelt is in dit geval niet echt storend.

De rechte aanpak zegeviert ook bij Ill Niño. Weliswaar bevat de muziek elementen van Zuid-Amerikaanse Latin, de basis blijft bestaan uit strakke gitaarriffs, waar nauwelijks nog plek is voor solo’s. Als Ill Niño met een overdonderd snel en hard intro het tweede nummer begint is de toon voor de rest van de ongeveer 50 minuten durende show dan ook gezet.

De overdondering is echter maar schijn voor de kritische kijker en luisteraar, de show van vanavond kampt namelijk met een aantal gebreken. Allereerst is leadgitarist Ahrue Luster vanavond niet van de partij. Hij kon door paspoort problemen het land niet inkomen. De toch al spaarzame solo’s worden daarom gespeeld door de gitarist van God Forbid. Dit is echter niet echt storend. Erger is het dat frontman Cristian Machado niet helemaal goed bij stem is. Regelmatig komt hij adem tekort en zingt hij wat hees. Maar de grootste tegenvaller zijn toch wel de pauzes die na bijna ieder nummer volgen. Het haalt de sneltreinvaart, die je zou verwachten bij deze muziek, uit het optreden.

Gezien: Ill Niño, God Forbid, Demia,
Patronaat, Haarlem, 24 februari 2009