Sabrina Starke is bekend geworden als de zangeres die dankzij Jan Mulder haar hele nummer mocht zingen bij De Wereld Draait Door, in plaats van de ene minuut die de artiesten er normaal gesproken krijgen. Aan het optreden in dat programma heeft ze waarschijnlijk te danken dat haar concert in de kleine zaal van het Patronaat uitverkocht raakte. Het concert had eigenlijk al in januari plaats moeten vinden, maar werd wegens ziekte uitgesteld. Met de spetterende show die Sabrina Starke en haar band neerzetten is het lange wachten echter ruimschoots goedgemaakt.

In het voorprogramma staat de Noord-Hollandse Fabiana Dammers, die vorig jaar zowel de juryprijs als de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland won in de categorie singer-songwriter. Ze staat vanavond niet alleen op het podium maar met een band en dat zorgt voor iets meer volume. Toch moet ze hard opboksen tegen de rumoerige zaal. Met luide stemmen op de achtergrond presenteert zij haar ‘fabfolk’, zoals ze haar muziek zelf omschrijft. Toch komt het geheel niet helemaal tot zijn recht. De muziek van Fabiana Dammers is mooi maar het wordt nergens scherp of spannend, en daarbij komt nog dat haar stijl, die af en toe wat lijkt op die van Amy MacDonald, niet zo goed aansluit bij de hoofdact. Het resultaat is een weinig enthousiast publiek.

Als de gordijnen opengaan voor de hoofdact, staan er zeven muzikanten op het podium. Dan komt ook Sabrina Starke zelf op, een brede, onuitwisbare lach op haar gezicht. Zowel zij als haar band zijn zeer enthousiast en hebben zichtbaar plezier in de show, en dat heeft een goede uitwerking op de gehele zaal. Sabrina Starke heeft kortgeleden een Edison gekregen voor Beste Nieuwkomer, en vanavond bewijst ze dat dat terecht was.

In de muziek van Sabrina Starke smelten pop, soul, jazz, hiphop en reggae samen tot een swingend geheel, dat het zeer goed zou doen op een festivalweide tijdens een zwoele zomeravond. Het stemgeluid van Sabrina is krachtig en ten allen tijde zuiver. Wel blijkt tijdens de ballad My King dat ze nog wat moeite heeft om zacht, genuanceerd en subtiel te zingen. Daarom komen de swingende, vrolijke nummers waarin ze wel op volle kracht kan uithalen veel beter tot hun recht.

Toch krijgen de ritmische muziek en het aanstekelijke enthousiasme van de band niet iedereen aan het dansen. Op een gegeven moment loopt Sabrina onverwacht naar een donkere uithoek van het podium, om oprecht verbaasd en bijzonder verontwaardigd uit te roepen: “Zie ik daar mensen zítten?!” Het publiek lacht, Sabrina beveelt de schuldigen te gaan staan en mee te dansen. “Ik houd jullie in de gaten hoor!” Ja, het belang van publieksparticipatie heeft de zangeres wel begrepen: de zaal mag met de handen in de lucht, meeklappen, meedansen en meezingen, onder andere met het refrein van Sabrina’s eerste single Do For Love en een bijzonder soulvolle versie van The Roof is on Fire. Sabrina Starke is iemand van wie we ongetwijfeld nog veel meer gaan horen.

Gezien: Sabrina Starke, Fabiana Dammers
Patronaat (kleine zaal), Haarlem, 26 maart 2009