Helmet komt niet om te ouwehoeren

Heist en Totimochi warmen het publiek op voor hardcoreklassieker

tekst: David Ruijgvoorn - foto's: Ary-Jan de Witte ,

Het lijkt wel kerst met de mannen van Helmet, zoveel geven ze weg tijdens en na hun optreden in het Patronaat. Heist en Totimoshi hebben minder contact met het publiek, maar delen niettemin een fijn portie rock uit.

Heist en Totimochi warmen het publiek op voor hardcoreklassieker

Heist trapt de avond af met militaire preciezie, zowel qua tijd als qua podiumact. Keihard en bloedserieus overvalt de band het publiek. De Haarlemmers spelen helaas een korte set, maar weten het maximale eruit te halen. Het publiek dat stiekem ook voor Heist komt gaat op z'n Haarlems uit zijn dak: nogal lafjes. Maar op het podium wordt geknald. Jammer is het feit dat de band het publiek niet echt bedankt. Ze gaan het podium af zoals ze erop kwamen.

Tweede band van de avond is Totimoshi. Een opvallende keus, want hun muziek sluit niet echt aan op Helmet. Het trio heeft een meer punky sound en klinkt minder heavy. Met recht een vreemde eend in deze bijt. Maar bijten doen ze wel en venijnig ook. Doorspekt met gitaarsolo's in allerlei variaties en instrumentale stukken is hun muziek nooit saai. Het publiek blijft helaas ook tijdens deze band een beetje sloom staan. Ook is het jammer dat frontman en gitarist Tony het steeds heeft over hoe blut ze wel niet zijn.

Dan komt Helmet, de band waarop iedereen heeft gewacht. De zaal is vrij goed gevuld en de band knalt er meteen lustig op los. De band heeft er zin in en dat laten ze duidelijk merken. Zanger Page Hamilton heef het heft goed in handen bij de band en laat nergens een steekje vallen. Als er een probleem is op het podium, iets met stroom, dan maakt hij uiterst relaxed een praatje met het publiek. Over dat hij vroeger ook in Harlem woonde, de New Yorkse buurt, en dat dat in geen velden of wegen op dit Haarlem lijkt.

Maar ze komen niet om te ouwehoeren, maar om te rocken. Oude nummers en nieuw werk razen in hoog tempo voorbij. Als ze na het verplichte ‘we stoppen, maar als jullie heel hard schreeuwen komen we weer terug-intermezzootje’ weer op het podium verschijnen, wordt er toch lichtjes gejuicht. Er is publiek dat vol overtuiging springt en een kleine pit bouwt,  maar het meerendeel staat lekker te kijken en te dromen over hoe het vroeger was. Gelukkig is daar temidden van al het geweld Alex, de twaalfjarige jongen die de bandleden verwennen met een effectpedaal, drumstokjes en allerlei andere Helmet-snuisterijen. Na het concert moet het podium leeg snel zijn, om plaats te maken voor de vaste dansavond. Helmet maakt tot de laatste seconde gebruik van hun tijd.

Gezien: Helmet, Totimoshi, Heist
Patronaat, Haarlem, 17 januari 2009