Zondag is een vreemde avond voor een concert. Het is buiten guur, men zit liever thuis dan op de fiets en iedereen moet maandag weer vroeg op het werk zijn. In Victorie begint het voorprogramma van de net als Johan uit Hoorn afkomstige Tim Knol vanavond dan ook al om kwart over zeven.

Traditioneel
Nog niet veel mensen hebben om dat tijdstip de weg naar Victorie kunnen vinden. Voor de aanwezigen speelt Tim Knol zeer traditioneel klinkende liedjes. Bob Dylan is altijd dichtbij.

Waar de kleine liedjes met piano en akoestische gitaar afgelopen zomer tijdens Zomer op het Plein nog fragiel klonken zijn de arrangementen vanavond juist krachtig, maar wel in dienst van het liedje. Die liedjes zijn stuk voor stuk mooi.

Waar iedereen vanavond echter voor komt is Johan. De band bracht vier albums uit en heeft in dertien jaar tijd een naam opgebouwd in het alternatieve muziek circuit van Nederland.

Dwarsdoorsnede
De band speelt vanavond als een goed geoliede machine een show van dik anderhalf uur. In die anderhalf uur laat de band een dwarsdoorsnede van het opgebouwde oeuvre zien. Van publiekslievelingen als Oceans en Tumble and Fall tot de minder bekende maar minstens zo mooie liedjes van de eerste albums. Johan speelt stug door.

Dat is dan ook het enige wat er op de show is aan te merken. Je moet al erg oplettend zijn om de onderlinge binnenpretjes tussen de bandleden te zien, die getuige van plezier in het spelen. Naar het publiek toe is de band stug en op een paar bedankjes en aankondigen na erg terug getrokken.

Johan kwam en Johan zegevierde in Alkmaar, en na een korte toegift waarin de hits nog een paar publieksfavorieten voorbij kwamen moet Alkmaar echt afscheid nemen van misschien wel de beste band die Noord-Holland tot nu toe heeft voortgebracht.

Gezien: Johan, Tim Knol
Victorie, Alkmaar, 13 december 2009