Het is traditiegetrouw altijd druk op de laatste dag van Zomer Op Het Plein en het is dan ook niet verrassend dat het Canadaplan al behoorlijk volstaat als Fabiana Dammers het eerste akkoord aanslaat. De vooruitzichten op een mooie zondagmiddag zijn dan ook bijzonder gunstig. Fabiana Dammers (winnares van de Jury- en de Publieksprijs bij De Grote Prijs van Nederland 2008), prachtig weer en voor vele het weerzien met oude bekenden.

Dammers is zonder band naar Alkmaar gekomen en daarom belooft het een itiem optreden te worden. Iets wat op het grote, onpersoonlijke, plein maar gedeeltelijk uit de verf komt. De songs zijn van grote klasse, zuiver gezongen en de minimale begeleiding op gitaar is ronduit prachtig. Dammers heeft wel wat weg van Amanda Marshall en een klein beetje Alanis Morrisette. Iets wat vooral naar voren komt bij het wat rauwere Nobody Knows. Hopelijk komen er op de rond de kerst te verschijnen cd meer van dit soort nummers want dat past prima bij haar stem.

Waarom toch niet helemaal enthousiast over dit optreden? Er zat maar weinig in wat echt indruk maakte. Nogmaals, over de muzikale kwaliteiten van Dammers niks dan lof maar het optreden op zich was nogal saai. Het lijkt tegenwoordig weer in de mode om vooraf te vertellen waar een liedje over gaat maar als dat het tempo niet ten goede komt is het eerder irritant dan interessant. Ook waren de nummers beter geschikt voor een kleine zaal waar de meeste mensen voor de muziek komen en niet om de week te bespreken. Wellicht volgend jaar toch maar met band?

Na de zoete klanken van Fabiana Dammers is het tijd voor wat anders. Iets wat meer bij het weer past, wat meer uptempo is, wat meer swingt en waarvoor het plein nog voller stroomt. Het is tijd voor Room Eleven. De band rondom zangeres Janne Schra speelde al moeiteloos Oerol, Crossing Border en North Sea Jazz plat en het Canadaplein moet dus geen probleem zijn. Aan het publiek zou het zeker niet liggen want de band wordt met een enthousiast applaus begroet.

Voor diegenen die de afgelopen vier jaar op Pluto hebben gebivakkeerd even een korte introductie. Room Eleven is ontstaan op het Utrechtse conservatorium en debuteerde in 2006 met de cd Six White Russians And A Pink Pussycat welke binnen korte tijd een platinum plaat werd. Hun tweede plaat Mmm... Gumbo werd met hulp van Dayna Kurtz en Randy Crafton opgenomen in New York. Optredens in onder andere Japan, Canada en Zuid Afrika onderstrepen het succes van deze jazzband.

Room Eleven beantwoordt moeiteloos het enthousiasme van het Alkmaarse publiek met een mix van jazz, funk, blues en pop. De podiumpresentatie en aanwezigheid van deze band is indrukwekkend en de lange halen van Janne Schra vliegen je om de oren. Room Eleven heeft er zin in en laat het publiek genieten van veel improvisatie en een feestelijk optreden. Ook hier hadden de langzamere nummers misschien iets minder gemogen. Of korter, want lang rekken van nummers, daar is Room Eleven nogal van. Bij de uptempo nummers is dat minder storend en stampt de band lekker door.

Voor Alkmaar rest nu alleen nog de vraag: wat gaan we met onze zondagen doen nu we het weer even zonder muziek op het plein moeten doen?

Gezien: Zomer op het Plein, met: Room Eleven, Fabiana Dammers
Canadaplein, Alkmaar, 16 augustus 2009