Stichting PeTiCantus organiseert met enige regelmaat concerten in het Huis Verloren, een mooi licht zaaltje in het centrum van Hoorn. Vaak zijn dat singer-songwriters of americana-bands. Deze keer was dat iets tussen die twee in: Otis Gibbs.

Hoewel je hem, zeker gezien zijn politiek geëngageerde nummers ook een folkzanger, wellicht een oude hippie, zou kunnen noemen. Met zijn lange haar, baard, tatoeages en zijn truckerspet zie je in hem meteen een Amerikaan uit de midwest. Klopt, de man komt van het platteland in Indiana. In tegenstelling tot wat meestal gedacht wordt van mensen uit de midwest is Otis Gibbs echter behoorlijk links en zeer bereisd. Wat tot uiting komt in zijn songteksten maar zeker ook in de verhalen die hij tussen de nummers door vertelde.

Zo vertelde hij dat hij op een bankje langs een rivier in een Duitse stad zat en daar werd aangesproken door een mooie Duitse dame. Daar werd hij wel blij van tot bleek dat ze bezig was met een reportage over daklozen... Hij vertelde hoe het kwam dat hij opeens voor een paar duizend mensen stond te spelen op een vredesdemonstratie in Texas, maar ook dat hij zich om één of andere reden iedere keer moet uitkleden als hij de politie in Detroit tegenkomt.

Behalve veel verhalen zong Otis Gibbs ook veel mooie liedjes. Zijn rauwe, licht geasfalteerde stem kwam goed tot zijn recht met slechts een akoestische gitaar als begeleiding. Vaak vielen de nummers in de categorie country, hij deed dan ook een Hank Williams cover. Daarbij wist hij het publiek erg goed bij het optreden te betrekken. De eerste singalong van de avond werkte meteen goed. Zo goed dat hij begon te lachen en opgelucht zei dat het net niet was uitgedraaid op een umbaja gebeuren, want dan is het niet leuk meer.

Na twee keer drie kwartier kwam er alweer een einde aan dit optreden. Als toegift nog Who'll Stop The Rain van Cleedence Clearwater Revival, en het publiek kon met een aantal anekdotes op zak weer voldaan op huis aan.

Gezien: Otis Gibbs
Huis Verloren, Hoorn, 10 april 2009