Afgelopen maand deed de bekende Amerikaanse singer-songwriter Tracy Bonham Nederland aan voor enkele festival- en cluboptredens. 3VOOR12-Noord-Holland schoof bij de sympathieke dame aan, na haar optreden op het festival Mixtream in Heerhugowaard. Tracy, in 1997 en 2000 zag ik je op Pinkpop, maar daarna was het stil rondom Tracy Bonham. In Nederland althans. Wat is er allemaal gebeurd? "In 2000 heb ik een plaat uitgebracht, ik toerde door Europa en de VS, maar daarna is er veel gebeurd. Natuurlijk waren er de gebeurtenissen op 11 september. Ik woonde in Brooklyn, dus dat heeft me erg geraakt. In de zomer van 2000 werd er bij mijn moeder borstkanker geconstateerd en dat greep me erg aan. Ze is weer helemaal beter trouwens. Ondertussen werd mijn platenlabel opgekocht door een grotere maatschappij en het werd een hiphoplabel. Oh ja, ik had ook nog een echtscheiding tussendoor, haha! Hoe dan ook: door al deze nare gebeurtenissen ben ik heel anders over bepaalde dingen gaan denken. Ik wilde minder klagen en positievere muziek maken en dat lukte wel. Maar toen stopte de Amerikaanse radio met het draaien van zangeressen en opeens was alles Korn of Limp Bizkit." Tegenwoordig hoor je hier weer veel vrouwen op de radio, zoals Amy Winehouse, Duffy en Gabriella Cilmi. "Ja, klopt. Het lijkt steeds wel een slingerbeweging. Die ging van vrouwelijke muzikanten naar rock en nu is ie weer terug naar ons, haha! Toen ik begon had je ook veel vrouwen, zoals Alanis Morissette en Tori Amos." Het lijkt wel hetzelfde als met Britse en Amerikaanse muziek. Dat gaat ook steeds over en weer, zoals in de jaren negentig van grunge naar Britpop. "Dat klopt. Op de een of andere manier kan je niet alles hebben." Je vertelde net dat je minder wilde klagen en dat je positievere muziek wilde maken. Voor mijn gevoel klaagde je helemaal niet. Het was meer sarcastisch; klagen met een grote knipoog. "Dat klopt wel ja. Goed opgemerkt, niet iedereen ziet dat. Mijn eerste plaat ging over een vreselijk ex-vriendje en bij de plaat die in 2005 uitkwam zat ik echt in een moeilijke tijd. Op de hele plaat klaagde ik over de muziekbusiness en platenmaatschappijen, maar ik verpakte het in meer universele thema’s. Na een tijdje dacht ik: eigenlijk is het vreselijk saai. Wie zit er nou op iemand te wachten die alleen maar klaagt? Momenteel voel ik me echt goed. Mijn privé-situatie is veel beter, ik voel me beter en gezonder, ik maak betere keuzes, ik leef meer met de dag en ik ben ook nog eens gelukkig getrouwd, haha!" Soms heb je even ellende nodig om alles te kunnen relativeren... "Inderdaad. Het zijn goede lessen. Al die ellende die je meemaakt is een goede les en vaak komt er iets goeds uit iets slechts." Als ik het goed heb begrepen, heb je een tijdje met de Blue Man Group getoerd om een cd te financieren? "Dat klopt. Ik heb een tijdje allerlei grote arena’s en festivals gedaan als voorprogramma. Ik had net een EP’tje uit en zonder radio, manager of label verkocht ik er 12.000! Daarmee had ik dus meteen mijn volgende cd’s bekostigd." Neem je nu anders op, nu je geen label hebt? "Zeker weten! Er wordt veel minder verspild, als je het over geld hebt. En er is niemand die zich met de songs bemoeit. Toen ik de hitplaat had, waren er constant mensen van de platenmaatschappij die juist vertelden dat ze geen liedjes en geen hits hoorden. En dat is verschrikkelijk voor een artiest. Het zijn allemaal liedjes! Maar blijkbaar niet commercieel genoeg. Nu doe ik wat ik wil." Heeft een medium als MySpace nog invloed op jou als artiest? "Mijn laatste releases hebben niet zo’n groot bereik, maar ik weet wel wat de mensen er van vinden. Opeens heb je contact met mensen uit Japan of Afrika en je hoort echt meningen van de luisteraars in plaats van recensenten." Je hebt dus misschien minder fans, maar wel meer toegewijde fans? "Dat is helemaal waar." Zag ik het net goed? Zat Marit de Loos van Ceasar op de drumkruk? "Ja, dat klopt! Ik had geen geld om mijn New Yorkse muzikanten over te vliegen. Ik heb echter meegedaan aan een Nederlands project met de naam NO Blues. Daardoor kende ik bassist Anne-Maarten van Heuvelen. Dat was dus mijn eerste bandlid. Ik had verder helemaal geen zin om audities te doen en drummers uit te proberen, dus ik heb mijn vriend Butch van The Eels gemaild om te vragen of hij goede Nederlandse drummers wist. Hij mailde drie woorden terug, haha: ‘Marit de Loos.’ Het was een risico, maar het heeft fantastisch uitgepakt. Ik hou van Marit." Naast een goede drummer is ze ook een goede zangeres. "Ja, en mooi mens." Je doet alleen shows in de VS en Nederland. Is daar een reden voor? "Nederland is gewoon te gek!" Is het misschien toch de impact van Pinkpop? Dat was jarenlang het enige festival dat op tv werd uitgezonden en dat heeft natuurlijk een bepaalde impact op mensen. "Dat vroeg ik me ook af. Mensen zijn hier of heel loyaal of ze hebben een goed geheugen. Ik heb veel in Duitsland opgetreden, maar daar kennen ze me nauwelijks meer. De mensen hier beginnen wel altijd over de Pinkpop-optredens. Zelf vond ik Lowlands trouwens ook te gek! Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar toen ik opkwam zong iedereen gewoon mee! Ik was in de zevende hemel." Wat heeft je voorkeur: festivals of clubs? "Ze hebben beide hun voor- en nadelen. Op festivals ontmoet je andere mensen en het publiek is vaak wat makkelijker. De band die net speelde was leuk trouwens. Een band van één woord. Frost? Voicst, ja! Maar om op je vraag terug te komen: bij zalen weet je nooit of er kaartjes verkocht worden, daar word ik altijd wat nerveus van, maar de kleedkamers zijn wel weer beter." Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst? "Als ik terug ben, dan start ik direct met het opnemen van een nieuwe plaat. Ik weet nog niet of ik het weer zelf uitgeef of dat ik een independent label zoek. Officieel heb ik bij mijn huidige maatschappij nog een optie voor een tweede plaat. Dat heeft echter zo lang geduurd, dat ik denk dat dat niet meer geld. Ik heb contact met mensen in Nederland en België, dus ik weet zeker dat de plaat hier ook uitkomt!" Dit interview verschijnt in verkorte vorm in de rubriek Vrijplaats 3VOOR12 in de Alkmaarsche Courant van donderdag 11 september.