Elbow is bepaald geen klein, onbekend bandje meer. Afgelopen zomer speelde de band uit het immer regenachtige Manchester op Lowlands, waar – toevallig of niet? – enkele minuten voordat ze begonnen een regenbui losbarstte die de rest van het festival boven Biddinghuizen bleef hangen. In september heeft de band voor hun vierde album The Seldom Seen Kid de prestigieuze Mercury Prize gewonnen, een jaarlijks uitgereikte Britse prijs die eerder naar grootheden als Franz Ferdinand en Arctic Monkeys is gegaan. En afgelopen zondag stond de band in een uitverkocht en afgeladen Patronaat met in het voorprogramma singer-songwriter Jesca Hoop. Jesca Hoop is gekleed in een wit gewaad en doet denken aan een verkleed meisje van zes dat met haar moeders make-up heeft gespeeld: haar op haar wangen staan rode rondjes en ze heeft een dikke laag felblauwe oogschaduw op. Ze zingt haar ingetogen, folky liedjes en vertelt af en toe wat over haar leven. Ze komt uit een Mormoons gezin, maar is naar eigen zeggen vertrokken om haar moeders droom uit te laten komen: zangeres worden. Tegen het einde van haar optreden vraagt ze Guy Garvey, de frontman van Elbow, naar voren voor een duet. “You smell like whisky”, zegt ze. “That’s because I’ve been drinking whisky”, antwoord Guy Garvey. “Thank you for that”, voegt hij daar grijnzend aan toe. Elbow speelt emotionele en intense nummers, soms ingetogen en soms vol agressie. Op het podium staan bij sommige nummers behalve de reguliere bandleden ook twee violistes en een celliste om nog een extra lading sfeer en schoonheid aan de nummers toe te voegen. De band trapt af met de opener van hun vierde album, Starlings. Dit indrukwekkende nummer heeft een overdonderende intro met blazers en strijkers. De felle lampen schijnen onverbiddelijk de zaal in en de toon is meteen gezet: Elbow laat je bij liveoptredens steil achterover slaan van bewondering, niet alleen door de muziek, maar ook door het charisma van frontman Guy Garvey en de prachtige belichting die perfect bij de nummers aansluit. Guy Garvey kan niet alleen heel goed de emotie in de nummers uiten, maar weet zijn publiek ook goed te vermaken met grappige opmerkingen. Als iemand tussen de nummers door “Summer of 69!” roept, kijkt hij verbaasd op. “I think you’re at the wrong gig” zegt hij grijnzend. “Summer of 69? I fucking hate that song.” Het publiek lacht en juicht. Elbow is hard op weg een heel erg grote band te worden. Ook 3FM heeft de band ontdekt: bij het laatste nummer mogen vier prijswinnaars meezingen op het podium. Elbow staat nu nog in het Patronaat, maar we hoeven niet raar op te kijken als ze bij een volgend bezoek aan Nederland in een grotere zaal als de HMH te zien zullen zijn. En ook daar zullen ze absoluut een indrukwekkende performance neer kunnen zetten, want Elbow is niet alleen ingetogen en rustig, maar ook uitbundig, hard en vol drama – zeer geschikt voor grotere podia en festivals. Gezien: Elbow, Jesca Hoop Patronaat, Haarlem, 9 november 2008