Dat hiphop al tijden niet meer beperkt is tot een bas, een kick en een snaar is algemeen bekend. Onder leidend voorbeeld van Amerikaanse acts als The Roots en Guru’s Jazzmataz is de muzikaliteit binnen hiphop gebracht. De gecommercialiseerde versie van hiphop verrijkte het genre met zang. Maar voor ontwikkeling van hiphop zijn we niet meer afhankelijk van Amerika, ontwikkeling van hiphop is tegenwoordig op de Nederlandse podia te bewonderen. Onder andere in de vorm van Pete Philly & Perquisite. Hun nieuwe album Mysterie Repeats is enorm goed ontvangen en de live reputatie van de band is enorm. Niet verwonderlijk dat de rij voor P60 in Amstelveen groot, de zaal uitverkocht en de verwachting hooggespannen is. Het enthousiasme van het publiek blijkt aanstonds, als het relatief onbekende La Melodia als voorprogramma speelt. Iedere interactie die de vrouwelijke mc met het publiek zoekt wordt met enthousiast gebrul vanuit de zaal beantwoord. Tijdens de nummers wordt al lekker gedanst. Hierdoor wordt het aanwezige enthousiasme bij de toeschouwers verhoogd, uitgebouwd en deels geventileerd in de zaal. Hoewel het publiek enthousiast reageert, is La Melodia niet een onderscheidende act. De set is redelijk eentonig en de flow van de mc is even te beschaafd. Maar La Melodia heeft iets wat een voorprogramma echt nodig heeft, en dat is energie en charisma. Het publiek wordt gedurende de set nog enthousiaster dan het binnen kwam, en de sfeer in de zaal stijgt met de minuut. Deze stijging krijgt een hoogtepunt als de saxofonist van Pete Philly & Perquisite de hoofdact opent met een grandioze solo. Het publiek schreeuwt, de muzikanten en de mc betreden het podium en het optreden kan los. De nonchalance die de muzikanten tijdens de eerste nummers uitstralen is compleet tegenovergesteld aan hun muzikale gedrevenheid. Met een zeer strakke timing, grote instrumentvaardigheid en in muziek verpakte energie maakt de band een enorm professionele indruk. Deze professionaliteit wordt geaccentueerd door aanwezigheid van de eigen lichtman, die met de band perfect de accenten in de muziek weet te zetten. Wat verder opvalt, is dat de Mysterie Repeats-tour van Pete Philly & Perquisite een echte band heeft gemaakt, nog meer dan bij de vorige tour al het geval was. De nieuwste aanwinst van de band, een toetsenist, geeft de de formatie een echt authentieke jazzsound, en daar hebben de muzikanten alle plezier in. Tijdens het spelen van de nummers transformeert de muziek moeiteloos van harde hiphop naar jazz en aanverwante stijlen. De muzikanten en de mc geven elkaar veel de ruimte om muzikale uitstapjes te maken. Het gevolg hiervan is dat de band zichzelf aansteekt met enthousiasme, hetgeen meteen wordt opgevangen door het publiek. Volgens de uitbundige Pete Philly is dat het meest sexy dat er kan gebeuren tijdens een optreden: “It’s like making love to a hundred people”. Omdat de energie tussen publiek en band zo goed is, besluit de band een jamnummer in de reguliere set in te bouwen. De dj gooit een goede freestylebeat over de speakers en de bassist zet een baslijntje in. Moeiteloos volgen de toetsenist en de saxofonist en Pete Philly begint te freestylen. Het resultaat is een sappige track die meteen gereed voor opname klinkt. En dat is toch waar muziek maken om draait: lekker met muzikanten doen wat op dat moment goed voelt, ieder de ruimte geven te experimenteren binnen de muziek en daar veel plezier in hebben. Dát is het plezier dat Pete Philly & Perquisite het publiek als cadeau schenken, met heerlijke muziek als prettige bijkomstigheid. De band sluit onverwacht af met een danceversie van het nummer Cocksure van het eerste album. Een harde dancebeat laat het publiek nog een keer van voor naar achter stuiteren. Pete Philly & Perquisite innoveren hiphop dusdanig, dat Amerika de Nederlandse podia moet checken om hun sound up to date te houden. Gezien: Pete Philly & Perquisite Vrijdag 26 oktober 2007, P60, Amstelveen