Beth Hart helemaal zichzelf in Patronaat

Een vuilbekkend stoer wijf met een prachtige stem

Tekst: Hiske Pronker Foto's: Sanne de Koning, ,

Beth Hart zien optreden is een buitengewone ervaring. Een stoer wijf dat zowel in haar teksten als tussen de nummers door ontzettend open praat en zingt over alles wat maar in haar hoofd op komt. Voeg daarbij drie zeer goede muzikanten, en je hebt een bijzondere avond.

Een vuilbekkend stoer wijf met een prachtige stem

Beth Hart doet het erg goed in Nederland, en is nu bezig aan een kleine toer langs uitverkochte Nederlandse zalen. Toen het Patronaat om acht uur open ging, stond er buiten al een lange rij wachtenden. Tijdens het concert werd goed duidelijk waarvoor ze allemaal kwamen. Voor een stoer wijf met een prachtige stem die alles mooi aan elkaar praatte. De avond werd geopend door Wies. Een zangeres uit Rotterdam, begeleid door een akoestische gitarist en een toetsenist. Haar repertoire bestond voornamelijk uit wel mooie rustige liedjes. Ondanks haar goede toetsenist (in Beth Hart t-shirt) en af en toe een wat steviger nummertje leek het allemaal wel erg veel op elkaar. Ze heeft een mooie warme stem, alleen helaas nog niet zo veel microfoontechniek. Daarna was het tijd voor Beth Hart, die als altijd op blote voeten haar ziel en zaligheid over ons kwam uitstorten. Haar volstrekte openhartigheid (als je even googled weet je álles over haar) en mooie hese stem geven haar net dat beetje wat haar boven de gemiddelde standaard Amerikaanse rockband uittilt. Begeleid door drie zeer kundige muzikanten en haar echtgenoot als roadie/tourmanager/steun en toeverlaat, was het podium voor ongeveer anderhalf uur haar domein. Ze knalde er lekker in met Face Forward en Delicious, maakte tussen door even melding van haar ongesteldheid en schoof door naar haar piano. Alwaar ze het nummer Mama aankondigde door te vertellen dat ze ondanks een soms wat moeizame verhouding met haar moeder toch echt een moederskindje is. Zo ging dat het hele optreden door. Stevigere rocknummers afgewisseld met rockballads, oudere nummers afgewisseld met nummers van haar nieuwe cd 37 days. En dat alles aan elkaar gepraat over van alles en nog wat. Ze had het over een nare, en daardoor zeer korte vakantie in Marokko. Een heel verhaal over een kampvuur waarbij ze een kip vermoordde, waarna ze zelf begon te lachen en riep: “I'm so full of shit” en het nummer One Eyed Chicken inzette. Over hoe “fucked up” ze is, en hoeveel “trouble” ze is. En toen de roadie een kruk kwam ophalen, dat hij haar man is en dat ze ontzettend blij met hem is. Toen hij de roadie later nog even een knuffel kwam brengen: “He's so fucking cool!” Waarna ze, terwijl hij wegliep, met een veelbetekenende grijns, met haar hoofd knikkend, met haar handen de maat van een stevige paardenlul aangaf. Aan het eind van het optreden werd aangekondigd dat ze een speciaal concert geeft in Paradiso met oud en nieuw. Waarna er een toegift volgde bestaande uit: As Good As It Gets, Trouble en Leave The Light On. Met tussendoor nog een: “How are you, motherfuckers?!”. Het was een mooie avond met een bijzondere dame en een enthousiast publiek.