Het is zaterdag kwart over tien en het is nog verre van druk in de zaal. Er lopen wat bandleden rond, op de achtergrond klinkt muziek en er zitten wat mensen aan de bar te praten. Men bevindt zich in de Bakkerij in Castricum, waar later op deze avond de bands Propeller en Zoppo het podium zullen betreden. Ongeveer een halfuur later is het zover. Propeller, de eerste band van de avond, komt op. Deze Groningse formatie bestaat normaal uit vijf man, maar de frontman meldt dat er nog een bandlid mist, dus doen ze het tijdens de eerste paar nummers even met z’n vieren. Er is inmiddels wat meer publiek toegestroomd en de blikken worden vol verwachting op de band gericht. Indierockband Propeller vult de zaal onmiddellijk met mooie melodieën, die perfect aansluiten bij het dramatisch getinte stemgeluid van de zanger. Het publiek blijft op veilige afstand gefascineerd naar Propeller kijken, terwijl ze het met hun tegendraadse ritmes het publiek uitdagen en voor de gek houden. Tussen de nummers door is er van de dramatische noot die in de muziek te horen is echter geen sprake; frontman Frank Hiep zorgt tussen de nummers door voor de nodige interactie met het publiek, en sluit het optreden af met teleurstelling in zijn stem als hij zegt: “We mogen geen liedjes meer spelen”. Vervolgens wenst hij het publiek veel plezier met de hoofdact van de avond, wat hij snel verbetert: Zoppo is niet de hoofdact, maar de ándere band van de avond. Even later is de beurt aan Zoppo, een band die vijf jaar geleden al eens eerder in de Bakkerij stond. Het nieuwe album van deze Amsterdamse band heet ‘Don’t Trust Scarred Survivors’ is dit voorjaar uitgekomen. Net als Propeller maakt Zoppo indierock, zij het in een geheel andere stijl. De band begint rustig, maar na de eerste klanken wordt het tempo, het volume, en de onrustige sfeer die bij hun muziek hoort snel opgevoerd. Zoppo bewijst zich al snel als zo’n band waar je aan het begin van de avond nog nooit iets van gehoord hebt, maar van wie je wél die nieuwe plaat koopt aan het einde van hun optreden. Beide bands wisten het publiek te overtuigen en de hooggespannen verwachtingen in het persbericht op de site van de Bakkerij zijn waargemaakt. De bands zijn klaar, maar het publiek nog lang niet; er wordt nog even flink gefeest en als sluitingstijd nadert en de muziek ophoudt, klinkt er iets dat eerder op de avond gelukkig niet geklonken heeft: luid boe-geroep. Er wordt nog één nummer gedraaid om deze geslaagde avond mee te eindigen.