Parkpop in Krommenie stond dit jaar eigenlijk gepland voor het laatste weekdn van augustus. Maar een ontzettend verdronken grasmat en een slechte weersvoorspelling maakten het noodzakelijk dat weekend nodig om het evenement uit te stellen. Afgelopen weekend vond het alsnog plaats. Om twee uur staan wij in het Agathepark. De zon schijnt en het is bloedheet: alvast een goed begin! Voor de tweede keer binnen een week zie ik Spin Off spelen voor een klein publiek. Jammer voor de band, maar ook het nog niet aanwezig publiek mist echt wat. De nummers worden met veel enthousiasme, plezier en humor neergezet. Niet alleen leuk voor de oren, maar ook voor de ogen. De Hangovers (rock and roll gemixed met country and western) en Back To Life (blues, soul, rock) zorgen voor de eerste voetjes van de vloer. Als ik even een rondje loop, hoor ik mensen waarderend praten over Ad de Lange, de organisator. Ik zoek en vind Ad. “Wil je wat drinken?” “Nee, dank je”. “Natuurlijk wil je wat drinken”. Met een biertje in mijn hand praat ik met Ad. Hij organiseert ondertussen rustig verder: vragen beantwoorden, telefoontjes, aanwijzingen geven, even met iemand meelopen. Ad heeft het allemaal goed in de hand. De blik in zijn ogen doet mij vermoeden dat hem niets ontgaat. Een feest in een park is drank, drugs, vechtpartijen en overlast: vooroordelen die Ad uit de weg moest ruimen. Zestien jaar geleden wist Ad, eigenaar van bar Babbels, de mensen eindelijk te overtuigen dat een feest in een park ook echt een feest voor iedereen kan zijn. “Als de kinderen lekker bezig zijn, dan kunnen de papa’s en mama’s genieten van de muziek.” En de kinderen zijn ook dit jaar lekker bezig: gratis limonade, clownsduo Jakomiek, springkussens, ponyrijden, draaimolen. Voor Parkpop bestaat geen draaiboek: Ad organiseert het gewoon. Verstand van muziek heeft hij niet, maar hij weet wel wat bij het publiek aanslaat. Na een fijn gesprek neem ik afscheid van deze bijzondere man. Ik weet niet wat ik gemist heb als ik weer bij het podium kom. Tot mijn grote verbazing zie ik Ten-Hut. Ze laten een mix van ska, punk en rock horen. Na het optreden hoor ik van de jongens dat ze op het laatste moment zijn gevraagd om in te vallen voor The Wankers. Niet alleen is Ten-Hut flexibel, ze streven naar perfectie, zijn ambitieus én helemaal in hun muziek. De 8-koppige Soulmachine zet een meer dan perfecte show neer. Door de combinatie van de sound, de verzorgde kleding en de show waan ik mij terug in mijn vroege pubertijd. Nummers zoals Soulman, I feel good, Proud Mary en Sexmachine veroorzaken een dansgekte in het park. En eerlijk, ik kan gewoon niet anders: ik geef mij ook maar kritiekloos over en dans mee. Na Rosanna, wordt het publiek nog getrakteerd op een weergaloos optreden van de Ruben Hoeke Band. Ik kom woorden tekort om deze band tot zijn recht te laten komen. Deze in alle opzichten warme dag blijft nog lang als een behaaglijke deken om mij heen hangen.