Susan’s Garden begon ooit met het maken van garage rock’n’roll, evolueerde later onder invloed van platenbaas Theo de Jong naar surf rock’n’roll en is nu terug naar de oorsprong: rock slaat de klok in de Effenaar. Susan’s Garden is echter lang niet terug bij af: de band staat zelfverzekerd op het podium en heeft een vorm gevonden die ze gegoten zit. De invloed van The Datsuns is duidelijk te horen in de snelle rock die drijft op gitaarriffs, hoewel The Datsuns ook sterk teruggrijpen op seventies-rockbands als Thin Lizzy. Gelukkig weet Susan’s Garden wat afwisseling in te bouwen met wat nummers met een iets rustiger tempo, terwijl het toch een goed doorstromende set is. Of het nou door de volle Effenaar komt of doordat ze in het voorprogramma van hun voorbeelden staan doet er niet toe: Susan’s Garden lijkt vol adrenaline te zitten, en dat zorgt voor actie op het podium. De spieren van zanger/gitarist Sander zijn van top tot teen gespannen en het zweet druipt van het ontblote bovenlijf van drummer Mischa. De heren van Susan’s Garden zijn zo geconcentreerd bezig met hun optreden dat ze iets minder op elkaar letten. Hoewel de bandleden muzikaal goed op elkaar zijn ingespeeld, lijken ze lijfelijk soms niet te weten waar een ander staat. Door het gebrek aan onderling contact tijdens de show lijkt het alsof ze ieder op een eigen eilandje staan. Susan’s Garden bewijst een goede partij te kunnen rock’n’rollen, maar The Datsuns bewijzen uiteraard een meer dan volwaardig hoofdprogramma te zijn. Hoewel hen weleens een gebrek aan originaliteit verweten wordt, is hun optreden in de Effenaar gewoon ouderwets goed. Het publiek wordt getrakteerd op een portie speedrock’n’roll met het recept microfoon omlaag, koppie eronder en spelen. The Datsuns hebben een geweldige voorraad aan individuele kwaliteiten én een enorme voorraad supersnelle riffs. Het beeld wordt gecompleteerd door zanger/bassist Dolf de Borst, die in zijn huidstrakke broek, retrohemd en met zijn zwarte haar in bezwete slierten voor zijn gezicht precies de geest van zijn muziek uitstraalt. ‘Dit zijn echt mijn helden’, zegt Susan’s Garden-bassist Martijn, terwijl hij het tafereel met een hele brede, tevreden glimlach aanschouwt. Susan’s Garden is voorlopig niet op de Noord-Hollandse podia te zien. ‘We willen wat tijd maken om aan een nieuwe plaat te werken’, vertelt zanger/gitarist Sander. Daar wachten we dan maar op.