Hoe zit dat met die tattoo? 'Er wordt me zo vaak gevraagd hoe het met me gaat. Als zwaar reuma-patiënt kan ik niet altijd zeggen dat het goed met me gaat, daarom is dat vaak een vervelende vraag. Met 'Comme ci, comme ça' red ik me er wel uit: je hoeft niet zielig te zitten doen, maar iedereen weet wel wat er wordt bedoeld. Het zegt niets en tegelijkertijd alles, daarin schuilt de kracht.' Weleens gedacht: het is allemaal niet eerlijk? 'Voortdurend. En niet zozeer over mijn ziekte. Ik ben al jaren gestopt met het lezen van kranten, omdat ik dat gewoon niet meer aankon. Ik ga ervan uit dat iedereen geboren wordt als een lief, onbeschreven blaadje dat uitgaat van het goede van de mens. Die naïviteit is mooi, maar het kan je ook heel veel pijn doen. Je geloof in het goede wordt langzamerhand aangetast totdat je er gek van wordt. Ik zie het als engeltjes die op mijn schouders zitten: bij ieder bericht van onmenselijkheid voelt het alsof er een engeltje wordt afgeknald. Dat is het ergste wat je kan overkomen: moeten toekijken hoe er door anderen moedwillig engeltjes overhoop geschoten worden, en er zelf niks aan kunnen doen.' Kun je 'Comme ci, comme ça' ook zeggen over je gevoel bij het einde van The Shavers? 'Het is het einde van iets dat nog wel even door had mogen gaan, maar lichamelijk wordt het me te zwaar en met de op stapel staande operaties is dit wel een geforceerde keuze. Ik kan gewoon niet meer, ik snak naar het einde. Natuurlijk schrik ik er 's nachts wel eens wakker van, maar ik heb wel álles uit mijn leven gehaald. Dat gevoel overheerst.' Hoe kijk jij terug op tien jaar The Shavers? 'De gok die Theo en Cock tien jaar geleden hebben genomen door mij op te nemen in The Shavers heeft goed uitgepakt. Ik zag het als een eer om door deze jongens een microfoon in mijn handen gedrukt te krijgen. Het geloof in mij van twee mannen die hun sporen in de muziek al ruimschoots hadden verdiend, dat was geweldig. Het eerste nummer, 'Lady Shave & Surf' was binnen twee uur geboren. Niet lang daarna volgde het eerste optreden in Sint Pancras. Wat als een grap begon, maar absoluut niet als grap was bedoeld, is behoorlijk uit de hand gelopen.' Dat moeten tropenjaren zijn geweest! 'En niet alleen voor mij. Natuurlijk wordt er nu nadruk gelegd op hoe ongemakkelijk het voor mij moet zijn geweest. Maar waar men wel eens aan voorbij gaat is hoe zwaar het voor Theo en Cock moet zijn geweest om mij constant op sleeptouw te nemen. Als er twee mensen een lintje verdienen zijn zij het wel.' Wat zijn jouw Shavers-momenten? 'Het gevoel boven de vloer te zweven, de troost die ik ontving van het publiek. Troost waar ik zo naar op zoek ben. Heel speciaal was de Jack Daniels Tour met Peter Pan Speedrock en Green Hornet. Samen met je helden op het podium, dat was voor mij een absoluut hoogtepunt.' Bang voor het zwarte gat? 'Integendeel, doordat de The Shavers door de jaren heen veel tijd in beslag nam zijn een aantal zaken flink verwaarloosd. Sociale contacten, maar ook tekenen, schilderen en het lidmaatschap van de schaakclub. Dat wil ik zo snel mogelijk weer oppakken. Als performer en dichter komt er nog wel wat op mijn pad.' Dikke Dennis? 'Uit ons broederschap gaat zeker nog iets voortvloeien!' Laat je nog eenmaal door de mannen scheren! Nat scheren welteverstaan, zorg ervoor dat je bier- en zweetbestendig gekleed bent. 15 Oktober is het grote afscheidsconcert in de Waerdse Tempel in Heerhugowaard. Neem aluin mee... tegen het bloeden.