Klokslag3voor12/NH/AC (4)

Hoe beter de band, hoe mooier de meisjes

John Min, ,

Klokslag 3voor12/NoordHolland/AC: de wekelijkse column over popmuziek in Noord Holland. En met name alles wat van toepassing is op de regio Groot Alkmaar. Aanleiding voor het starten met deze column is de samenwerking met de Alkmaarse Courant, waar deze Klokslag 3voor12 ook elke vrijdag te lezen zal zijn in papieren vorm. Vandaag alweer de vierde editie geschreven door John Min, medewerker vd Alkmaarsche Courant.

Hoe beter de band, hoe mooier de meisjes

Hoe beter de band, hoe mooier de meisjes Hoe het zo kwam, weet ik niet meer. Maar ineens, ergens in maart 1983, zat ik in een bandje. De mijne heette “The Subjects”. Het klonk ingewikkeld, tegendraads en het begon met “The”. Dat waren de eisen voor een bandnaam toen. Goed waren we niet. Uiteraard dachten we er zelf heel anders over. The Subjects: een cliché-verhaal van onverwoestbare vriendschap, de blinde liefde voor muziek en de belofte van roem en optredens in een hysterisch Paradiso (verder dan een regenachtig popfestival in Sint Pancras zouden we niet komen), het sloeg helemaal op ons. Maar jochies van zeventien zitten eigenlijk maar voor één ding in een band : de aandacht van meisjes van zeventien. ‘Ik zit in een bandje’ was een openingszin die indruk maakte. Je hoefde er alleen maar een beetje arrogant bij te kijken en er ‘Ga je mee naar buiten’ aan vast te plakken en je zat geramd. ‘In een band zitten’, het klinkt easy, maar was best hard werken. Dat noemden we ook wel ‘oefenen’. Je oefende tot je vingers bloedde en je strot rauwer dan biefstuk was. Oefenen was pas echt oefenen als het gebeurde op een snikhete of ijskoude zolder van een koolschuur van de oom van de drummer ofzo. Je oefende eerst de meest eenvoudigste nummers van The Cure, Joy Division, of The Undertones. Als je dat zonder te veel fouten kon spelen, leerde je nog een paar eigen nummers. Na een paar maanden was er een setlist waar je een half uur mee kon spelen. Doel één bereikt. Tweede doel: optreden en beter worden. Want hoe beter de band, hoe mooier de meisjes, zo leek het. Dat was toen. Een paar weken geleden was ik bij Popmania in JC Kompleks in Heerhugowaard. Kids op een poppodium, de meeste iets ouder dan ik toen. Inmiddels oefenen ze niet meer op wrakkige zolders, vermoed ik. De meeste van hen zullen nooit verder komen dan Kompleks. Maar als ze om een openingszin verlegen zitten, bij dezen. Volgens mij werkt hij nog steeds, tenminste, als je de smachtende ogen van de meisjes voor bij het podium zag. John Min, medewerker van de Alkmaarsche Courant