De overvolle grote zaal van het Patronaat wordt meteen stil wanneer presentatrice Manuela Kemp met Monique Rigter, de vrouw van de arbeidsvitaminen-dj, het podium opkomt. Toch blijkt meteen dat het verdriet deze avond niet voorop staat. Het wordt zal een feest worden met de elite van de Nederlandse popmuziek. Het spits wordt afgebeten door Stevie Ann. Met haar kraakheldere stem zet zij meteen de goede toon voor de avond. Na haar eigen nummer komt zij met 'Hopelessly devoted to you' uit de film Grease en laat hiermee op een geweldige manier haar meisjesdroom uitkomen. Vervolgens is het de beurt aan IOS. Deze mannen kregen kippenvel van hun eerste arbeidsvitaminenmoment bij het horen van 'Voltooit verleden tijd' op 3FM. Naast hun recente hit 'Uit de schaduw' spelen zij de arbeidsvitamineklassieker 'Pa' van Doe Maar. Hoewel de keuze origineel is, blijkt het muzikaal gezien niet bij de band te passen en het komt het niet helemaal goed uit de verf. Wanneer de mannen van Skik het podium betreden, gaat het publiek volledig los. Naast hun eigen arbeidsvitamineklassieker 'Op fietse' spelen ze onder andere de rockversie van 'Vamos a la playa'. Na dit waanzinnige geluidsgeweld is het tijd voor rust met Racoon. Deze band speelde voor het anti-discriminatie initiatief Make Some Noise For Amnesty 'Working class hero' van John Lennon en deed dat vanavond weer. Met dit prachtige liedje zorgden zij ervoor dat je een speld kon horen vallen in het Patronaat. Vervolgens was het tijd voor Rock&Roll met Van Dik Hout. Zij coverden vol overtuiging 'Never be clever' van Herman Brood. De luide gitaarmuziek ging door toen de mannen van The Sheer het podium betraden. Zij maken deel uit van hetzelfde Amnesty-initiatief als Racoon en speelden in teken hiervan 'Instant Karma' op waanzinnig rockende wijze. Het publiek zakte een beetje in toen Monique Klemann het podium betrad. Zij kon de zaal niet boeien, zelfs niet toen zij samen met Manuela Kemp 'Patorale' van Ramses Shaffy zong en hierna Kemp vol op de mond zoende. Hierna kwam Beau van Erven Dorens met een andere Ramses Shaffy cover: 'Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder' en deed dit onverwacht goed. Acda en de Munnik hadden de eer dit spektakel af te sluiten. Zij bleken zelf al vele arbeidsvitaminenklassiekers te hebben gemaakt en lieten dan ook de volle zaal genieten van onder andere één van de favoriete nummers van Wim Rigter: 'Mooi liedje'. Ook vertaalden zij 'Maybe I'm amazed' Paul McCartney naar het Nederlands en sloten hiermee de avond op waanzinnige wijze af. Vanavond bleek dat Rigter Live niet alleen een zeer goed initiatief is, maar ook een geweldige muzikale avond. De Nederlandse muziekscene beschikt over grote kwaliteiten en de bands hebben de handen op mooie wijze ineen geslagen. Rigter Live is dan ook een initiatief dat vooral moet blijven. Op naar volgend jaar!