Aan de organisatie lag het niet. Voor een lousy acht euro krijg je zes bands (en zeker niet de minste!) plus nog zo maar gratis een zevende verrassingsband erbij. En dat alles in een geheel op onze zapgeneratie afgestemd, retestrak programma, waarbij je zelfs zonder iets te missen nog de laatste trein kunt halen ook – als je tenminste niet blijft staan na-leuteren zoals wij. Me dunkt. Petje af. En aan de bands heeft het zéker niet gelegen. Het was nota bene het tiende verjaardagsfeestje van de Rotterdamse The Apers, dus reken maar dat er backstage vet getrakteerd werd, en dat alle jongens - waar zijn toch die meiden..? – deze avond hun beste beentje voorzetten. On Fire liet zien dat je een knappe parodie ook bloedserieus kunt brengen, als je een tijdje oefent. Civil Terror (de extra act) had ouderwets gezellige korte nummers – en een bassist waar we ongetwijfeld nog meer van zullen horen. En toen Nothing Done de Black Flag-cover “Depression ‘s got a hold on me” inzette, leek de zaal zowaar een beetje in de stemming te komen. The Apers zelf speelden als voorlaatste. Eindelijk viel er echt wat te lachen. Deze gasten begrijpen dat de ware punkrockmuzikant zichzelf regelmatig in de zeik moet nemen en hebben dan ook zichtbaar lol op het podium. Met hun kek-ranzige eigen geluid, en van die strakke Ramones (en Hansons)-achtige overgangen tussen de nummers die lekker de vaart erin houden, kunnen The Apers een hele avond goed maken. Backfire! sloot af. Ik hoop dat ze zich backstage door The jarige Apers extra hebben laten trakteren, want na 3 ½ uur rijden konden ze vast wel wat gebruiken. En dan ‘s nachts nog terug natuurlijk. Gelukkig kregen zij het Kade-publiek wel aan de trash-pogo: al na één nummer stonk de hele zaal naar RedBull en plakten de Vans feestelijk aan het linoleum. Om 0.40 uur was de boel afgelopen. PA uit, licht aan, iedereen weg. In de gang riep nog iemand wanhopig om een lift naar Amsterdam. Maar de remix van Frans Bauer uit het aangrenzende café klonk helaas nèt iets harder.