De van oorsprong Zuid Amerikaanse metalact Agrésion was de voorlaatste groep die in dit oude Tagrijnpand het podium mocht betreden. De bovenzaal was voor de gelegenheid geheel matzwart geverfd. Een extra donkere setting voor de duistere metalklanken. Even leek het er op of het pand deze avond al afgebroken zou worden. Want de band deed het gebouw vanaf het begin op zijn grondvesten trillen. Door de muziek leek het in de zaal alsof er continu een kudde op hol geslagen neushoorns doorheen denderde. De vier jonge metalheads deden hun bandnaam daarbij eer aan door een agressieve set te spelen. Het ritmisch geweld werd aangevuld met snerpende gitaarsolo's tussen melodieuze stukken. Alles in het teken van een continue geluidsoorlog. Met een kale frontman die zijn stem wisselend gebruikte voor grunten, schreeuwen en zingen. De hoofdact, Green Lizard, speelde ook hard, maar een stuk toegankelijker. Met degelijke grungerock zette de groep het publiek aan tot feesten en springen. Waarbij frontman Remi Tjon Ajong de mensen in de zaal regelmatig duidelijk maakte dat iedereen uit zijn dak moest gaan vanwege het speciale karakter van deze laatste bandavond. Green Lizard had wat dat betreft duidelijk de eer en de taak van allerlaatste act. Ook al hadden lokale bands ook niet misstaan op een afsluitende bandavond als deze. Maar Green Lizard trok redelijk wat publiek. Misschien omdat de neogrungers net hun nieuwe album, Las Armas del Silencio uitgebracht hebben. Van deze plaat speelden ze veel materiaal, onder andere Radio3hit Walk Over Water. Dat de groep zonder familielid en gitarist Willy Tjon Ajong optrad, deed niets af aan het bandgeluid. Mede omdat de frontman zijn gitaarpartijen sinds een tijd goed overgenomen heeft. En ook bij de oude hits van de band, zoals hitsingels Autumn en Wrong. Met de nieuwe cd (geproduceerd door de Amerikaanse producer Clif Norrell) spreekt de band van een nieuw aangebroken tijdperk. Het is dan wel een tijd stil geweest rondom de band, maar Green Lizard kan nog steeds prat gaan op een degelijke live-reputatie en sterke albums. Toch lijkt het hier en daar nog wat te schorten aan de wil om echt de beste band van Nederland of daarbuiten te worden. En lijken de leden te druk met bezigheden naast hun band om aan de pretentie van het internationale sterrendom te kunnen voldoen. Ziet de agenda er daardoor nog te leeg uit om van een goede clubtour te spreken. Maar voor een laatste bandavond van de huidige Tagrijnlocatie deden de Amsterdammers het ruim voldoende. Zeker voor het jonge en uitzinnige publiek dat na de allerlaatste toegift in deze bovenzaal heel blij, maar toch ook een beetje desolaat achter bleef. Maar wat dat betreft is niets zeker in het leven. En zal het huidige pand pas worden afgebroken als de vergunningen voor de sloop van het oude pand, en de vergunningen voor de nieuwe locatie van het poppodium ook helemaal rond zijn.