In Wijk aan Zee bestaat het nog. Een festival zonder betaalde toiletten, drie euro voor een biertje en publiek dat doordrenkt is met ‘wanna be hip people’ inclusief grote zonnebrillen: Het Visbakfestival. Dit festival is wèl met muntverkoop, maar een overschot kan voor het eind ingewisseld worden. Zoals het hoort, gaat het hier enkel en alleen om de muziek, niets meer en niets minder. Ondersteund door sponsors en een stimuleringsprijs had de organisatie dit jaar ook een erg interessante programmering neergezet. Bij binnenkomst was ik nog net op tijd om de hit van I.O.S. (Is Ook Schitterend), ‘Voltooid Verleden Tijd’ te horen. De heren staan bescheiden op het podium en doen waar ze al meer dan tien jaar goed in zijn: nederpop met een zwoele ondertoon. Vanuit het zonnetje verplaatste ik me naar het Instuifpodium voor de crossoverband de Pelt. Deze band, opgericht door singer-songwriter Joep Pelt heeft een groot repertoire opgebouwd. Zowel de leadzanger als de drummer Randell Sambo en bassist Arthur ten Cate circuleren al vele jaren in het bandjescircuit. En dat laten ze horen. De set zit strak in elkaar en kent geen fouten. Maar zanger Joep zingt soms als hij beter stil kan zijn. Een overdaad aan oo’s en aa’s in de microfoon komt de nummers op die momenten niet ten goede. Met zoveel ervaring zou je dit toch ontgroeid moeten zijn. Ondertussen lopen de bandleden van Tribute2BobMarley heen en weer om het podium buiten op te bouwen. Tijd voor mij om bewapend met handdoek en een loempia een plek op het strand te vinden. Als de gelegenheidsformatie klaar staat om te beginnen, geniet ik uitgebreid van de zon op mijn rug. Na een lange intro worden de bekende reggae geluiden ingezet. De sfeer was al goed, maar nu werd het wel heel relaxed. Philip ‘Junior’ Tecla kruipt in de huid van de King of Reggae. Ondersteunt door zijn bandleden uit onder meer Tasha’s World en Benny Sings zingt hij veel grote hits: ‘Is this Love’, ‘No Woman No Cry’, ‘Stir It Up’ en ‘I Shot the Sheriff’. Even waande ik mij op Jamaica want zoals Junior zei: “It’s hot in Caraïben style.” Hierna tijd voor een lokale band: The QE’s (Quality Export). Viool, accordeon en mandoline worden ingezet om het publiek te vermaken. De vrolijke tonen maakt de liefhebber blij en voor de rest van het publiek blijkt het een opwarmertje voor Blues Brother Castro. Maar eerst wordt de stimuleringsprijs uitgereikt. De Visbak Award ter waarde van vijfhonderd euro wordt overhandigd aan de Pelt. Nadat de wethouder de prijs uit handen heeft gegeven stond het publiek klaar voor het laatste optreden buiten: Blues Brother Castro. Met veel plezier rockten en ragten ze op het podium: zanger Leon Caren, gitarist Tjeerd Meindersma, bassiste Mila van de Walle en drummer Hajo de Reijger. In maart hebben ze nog een Amerikaanse tour gemaakt. Maar sterallures allerminst. Mila is een aanvullende tweede stem dat het geheel een juiste balans geeft. De ruige alternatieve nummers klinken goed in het oor en de energie springt van de band over op het publiek. Wanneer Leon het publiek inspringt gaan er een paar door het lint. Springend, jumpend en zelfs crowdsurfend vermaken de mensen zich nog prima op het Visbakfestival. Het moet gezegd worden in dit aquarium had je graag willen zwemmen. Neem volgend jaar zeker eens een kijkje en proef of jij je voelt als een vis in het water op dit gratis festival.